________________
૧૬]
પ્રાચીન સન્માય મહોદધિ ભાગ-૨ હાંરે કિમ ન થયા જનકને દુઃખદાયક મુઝ કેમ? જે, કરે રે નિજ શિર ઉતરતી તે ખરૂં રે લ. હાંરે સહુ કહે છે. તાતથી માત તણું ઘણું હેત જે, નિર્દય રે નર નારી હોય દયામણી રે લે; હાંરે પણ વિષય તણે વશ નિજ સુત હણવા ફંદ જો; જે જે રે ઘણું કીધા રાણી ચૂલણ રે લો. હાંરે હવે આપ ઉગારવા વેશ્યાયે કરી બુદ્ધિ જે, મંજુષા નિપાઈ કાષ્ટ તણી ભલી રે લે હાંરે તવ પટકુલ વીંટી મુદ્રા સહિત ઠવ્યા બાળ જે, ભીડી રે મંજુષા નવિ ભેદે પલી રે લે. હાંરે વલી પેટી ગ્રહીને આવી જમુના તટ જે મેલી રે તેણે તરતી જલમાંહી તદા રે લો, હાંરે ઈમ પુનરપિ હરખિત આવી નિજ આવાસ જે, આખર રે કોઈ કેહની નહિ નારી સદા રે લે.
આ દુહા તવ મંજુષા તિહાં થકી, ચાલી ઉદક મઝાર; પવન વેગ વાહી ઘણું, ક્ષણ એકમાં ગઈ દૂર. ચાર જામ ચાલી તદા, તવ રયણ ગઈ દર; નગર ખબર કરવા ભણી, માનું ઉગ્યો સૂર. એહવે આવ્યું તે સમે, નગરી સૌરીપુર નામ; જાણે ભૂ શોભાવવા, વાઢું ચપલા ધામ.
દ્વાલ-૨-જી.
(કર્મ ન છૂટે રે પ્રાણીયા-દશી) નગરી તે માંહે વાસ વસે, વ્યવહારી દોય જેડ; ધન સારથવાહ અવર તે, સાગરદત્ત ઘન કેડ. સાંભલો કર્મ વિચિત્રતા, કેહવા ખેલે છે ખેલ; આ ગતિ કર્મ આશ્રવ થકી, જિમ ગરનાળેથી રેલ. સાં. પરસ્પર દોય બાંધવા, પ્રીતિ બની જલખીર; ભૂમિ અરણ્ય દોય નીસર્યા, આવ્યા તટિની ને તીર. નિરખે કૌતક જલ તણું, તવ પેખી પેટી ખાસ; ચર જલ ભીતર પેસી ગ્રહી, આણી શેઠની પાસ. સાં. તવ બેલ્યા દોય બાંધવા, વરતુ હશે માંહિ જેહ, આ આધ તે વહેંચીને, લેશું આપણે તેહ. સાંવ
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org