________________
૧૬૨ ]
પ્રાચીન સઝાય મહેદધિ ભાગ-૨
એહવે પહેલા દેવલીકથી, આવે તિહાં દર દેવ; જિન પદકજ વંદે ભાવશું, હિયડે બહુ હરખ ધરેવ. ક બત્રીશ તે બદ્ધ નાટક કરે, અતિ ભાવે સુર સનેહ; સેવા સારી જિનવર તણ, નિજ ઠામે પહતો તેહ. સે તવ પૂછે ગૌતમ વરને, કહો ભગવત કરી સુપસાયઃ કુણ કરમે દર ભેગવે, સુર ઋદ્ધિ ભલી સુખ દાય. સે સહુ પરસદ સાંભળતાં થકાં, ભાંખે તવ વીર જિનેશ; સુણ ગોયમ! ઈણ રાજગૃહે, હું બહુલ ધન ઈશ. સે. નંદ નામે મણીયાર , મુઝ સંગતિ પામ્યો ધમ, જીવાજીવાદિક તત્ત્વની સદા, સમઝવા લાગો મર્મ સત્ર અન્યદા સંગ અસાધુનો, કરતાં સેવાને વાત; સમકિતના પર્યવ હારીયો, સબલો થયો મિથ્યાત. સો. ઈણ શેઠે ગ્રીષ્મ ઋતુ સમે, અમને વર તપ કીધ; પિસામાંહિ તૃષ્ણ ઉપની, તવ આરતશું મન દીધ. સ. મુક ઘર બેઠા જે ઉપની, તૃષ્ણા એહવી અસરાળ; પંથી જનને કુણ આસરો, જવ દુસહ ગ્રીષ્મકાળ. ચિંતે ધન્ય ધન્ય તે નરવર, ધન્ય તેહના માય ને તાય; જીવિત સફલ પણ તેહનું, જે કુવા વાવ કરાય. સર પેદા શુભગતી ગયા તેહના જસ આજ ગવાય; હવે હું પણ શ્રેણુકને કહી, કરૂં વાવ તણે ઉપાય. પિસહ પારી તતખિણ ગયે, વિનવી શ્રેણીકરાય; વાવ ખણવી સુંદરું, બહુધન ખરચી શુભ ઠાય. ચિહુદિશિ વર વાડી શોભતી, તે માંહી શીલા ચ્યાર; પૂરવ દિશિ રંધન ઘર કર્યું, વલી નાટિક ઘર સુખકાર. બહુ જન આવે તિણ થાનકે, કેઈ આસ્વાદે ફલકુલ કઈ જન જલ ક્રીડા કરે, કઈ રસવતી જિમે અમૂલ. સ. બહુ જનમન ઈમ સંતેષા એ, બહુ લોક પ્રશંસે શેઠ; તેહ સુણી મન ચિંતવે, ધન્ય હું સહુ મારે હેઠ. સો. ૧૬
દુહા શેઠ શરીરે અન્યદા, સેલ રોગ ઉત્પન્ન તિ, પાપે આરતે મરી, દેડક હુએ સુપ્રસન્ન.
પાય. સા૦
૧૨.
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org