________________
સામાયિક આદરવાનો પાઠ - પધ્યાન્તર
પાઠ - ૬
ગઝલ
ન ક્રિયા પાપની કરવા, કરણ બે યોગ ત્રણ સાથે; અખિલ લો કે ઘડી બે હું, હૃદયથી આદરું વ્રતને.
કરું કે હું કરાવું નહીં, નિવત્ પાર્પકમથી; તજું હું પાપ વ્યાપારો, હવે હું આદરું વ્રતને. કરેલાં પાપનાં કર્મો, નિવારી નિંદતો હું તો; ગુરુ સાખે ધિકારીને, હવે હું આદરું વ્રતને.
વળી વિષયો કષાયો જે, વસ્યા છે હાડ ને હૈયે, તજું છું તેમને સ્વામી ! હવે હું આદરું વ્રતને.
દુબ-ખઓ, કમ્મ-ખઓ, સમાહિ-મરણં ચ બોલિ-લાભો આ - સંપન્જઉ મહએએ, તુહ નાહ ! પણામ - કરણેણં || ૪ અર્થ: હે નાથ! તમને પ્રણામ કરવાથી દુઃખોને નાશ થાય, કર્મોનો નાશ થાય, સમ્યકત્વ સાંપડે અને શાંતિ પૂર્વક મૃત્યુ થાય તેવી પરિસ્થિતિ અને ઉત્પન્ન થજો. શબ્દાર્થ દુષ્ક-ખ = દુઃખનો નાશ, કમ્મ-ખઓ = કર્મનો ક્ષય, સમાહિમરણ = સમાધીમરણ બોલિ-લાભો = સમ્યકત્વની પ્રાપ્તિ, સંપન્જઉ = પ્રાપ્ત થાજો, મહ=મને, તુહ તમને, પણામ-કરણેણં = પ્રણામ કરવાથી.
સામાયિક
૧૭
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
Jain Education International 2010_04
