________________
માટે ચારે જણ પરસ્પર ક્લેશ કરતા રાજા પાસે આવ્યા. રાજકુમારી બોલી, તમે વિવાદ શામાટે કરો છો ? હું અગ્નિમાં પ્રવેશ કરું છું, માટે મારી સાથે જે અગ્નિમાં પ્રવેશ કરશે, તે મારો ભરતાર થશે. ઈહાં રાણીએ કહ્યું કે હે દાસી ! કોણ અગ્નિમાં પ્રવેશ કરે ? તે સાંભલી દાસી બોલી હું શું જાણું જે તમને કહું? તમેજ કહી સંભળાવો. રાણી બોલી, આજે નિદ્રા આવે છે, કાલે કહીશું. રાજાએ વલી પણ વારો આપ્યો. બીજે દિવસે દાસીએ પૂછ્યું, કોણ અગ્નિમાં પેઠો? એ વાતનો વિચાર કરતાં મારી તો આખી રાત્રી ગઈ પણ મને ખબર પડી નહીં, માટે તમે કહો. રાણી બોલી, એક નિમિત્તિઓ ટાલીને ત્રણ જણે તો એવું વિચાર્યું જે આપણે તો નહીં પેસીએ. સોનાની છરી હોય તે કાંઈ પેટમાં મરાય નહીં. જીવતા રહેશું તો કન્યાઓ ઘણી મલશે. અને નિમિત્તિએ નિમિત્ત જોઈને કુશલ દીઠું. તે વારે બોલ્યો હું રાજકન્યા સાથે અગ્નિમાં પ્રવેશ કરું. રાજકુમારીએ પણ વિશ્વાસુ લોકોની હાથે ચયની નીચેથી સુરંગ ખોદાવી રાખી છે. પછી સર્વ લોકોની દેખતાં ઈષ્ટદેવનું સ્મરણ કરીને બહુ જણ અગ્નિમાં પેઠાં, કાષ્ઠ ભણ્યાં, ચય લગાડી, અને તે બહુ જણ છાનામાનાં સુરંગની નીચેથી નીકલી પાછાં તિહાં ચયની પાસે આવ્યાં. લોક ચમત્કાર પામ્યાં. રાજાએ નિમિત્તિયાને એ કન્યા પરણાવી. એ રીતે પાંચમી કથા થઈ.
ફરી દાસીએ પૂછ્યું કે બીજી કથા કહો કે જેમાં રાત્રિ પૂર્ણ થાય. રાણી કહેવા લાગી, એક નગરમાં એક ઉંટનો પાલનારો વસે છે. તે ઉંટ ચરાવવાને નગરની બહાર આવ્યો. ઉંટ ચરાવે છે, એવામાં ઉંટે એક બાવલનું વૃક્ષ ઘણુંજ લીલું દેખીને તેમાં મોટું ઘાલ્યું, પણ તે ઉંટના મુખમાં તેનાં પાન આવ્યાં નહીં. ઘણો ઉદ્યમ કશ્યો પણ ખાવા પામ્યો નહીં. તે વારે ઉંટે ક્રોધવંત થઈને બાવલીઆને માથે લીડાં કસ્યાં. વલી મૂત્ર કર્યું. ઈહાં રાણી કહે છે કે હે સખિ ! તમે કહો કે તે બાવલીઆનાં પાન ઉંટના મુખમાં કેમ ન આવ્યાં અને એનું મુખ પણ ઉપર માથા સુધી પહોંચ્યું નહીં, તો વલી તેની ઉપર લીંડાં અને મૂત્ર તે શી રીતે કર્યાં હશે? તે વારે દાસી બોલી કે હે રાણીજી ! એ વાત તમે જ કહો. એ આશ્ચર્યકારક વાત અમારાથી કેમ કહેવાય? રાણી બોલી, હમણાં તો નિદ્રા આવે છે. માટે કાલે કહીશ એમ કહી સૂઈ રહી. - રાજા વલી પણ વારો આપ્યો. બીજે દિવસે દાસીએ રાણીને કથા પૂરી કરવાને કહ્યું, તે વારે રાણી બોલી, તું એમાં પણ સમજી નહીં, તો હવે સાંભલ. એ બાવલીઓ ૧૩૬
શ્રી ચઉમાસીપર્વ
Jain Education International 2010_03
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org