________________
ગર્વ જાણે મુઝ સમ, જગમાં કે નહિર કે જગમાં, ગર્વ ચઢાવે પર્વત, જન તે કરગ્રહી રે તે જન તે ગર્વે નિજગુણ બોલે, ન સુણે પર-કહિયા રે ન સુણ રસ નવિ દિએ તે નારી, કુચ જિમ નિજ ગ્રધા રે કે કુચ૦ ૩ એ અસમંજસ દેખી, દષ્ટિ આકરૂં રે કે દૃષ્ટિ એક વાહણ ન રહી સક્યું, બોલ્યું તે ખરૂં રે કે બોલ્યું, મુખ નવિ રાખે ભાખે, સાચું વાગીઆ રે કે સાચું રાજકાજ નિર્વાહ, તે નવિ હાજિયા કે તે નવિ. ૮ દરિયા! તુમે છો ભરિયા, નવિ તરિયા કુર્ણ ર કે નવિ. તમે કોઈથી નવી ડરિયા, પરવરિયા ગુણે ર કે પર તો પિણ ગુણ-મદ કરવો, તુમને નવી ઘટે રે કે તુમન વઠાની વાત કહએ, બટાઉ જે અ ર કે બટાઉ ૯ જે નિજ ગુણ-સ્તુતિ સાંભલિ, શિર નીચું ધરે રે કે શિર તસ ગુણ જાયે ઉંચા, સુરવરને ઘરે રે કે સુર જે નિજ ગુણ મુખિ બોલે, ઉંચી કરી કંધરા ર કે ઉંચી તસ ગુણ નીચા પેસે, બેસે તલ ધરા રે કે બેસે તલ ૧૦
દુહા
એહ વચન સાયર સુણી, બોલે હલુઆ બોલ; “સી તુજને ચીંતા પડી ? જાનું નિર્ગુણ નિટોલ. ૧ આપકાજ વિણ જે કરે, મુખરી પરની તાતિ; પર અવગુણ વ્યાસને હુએ, તે દુખિયા દિનરાતિ'. ૨
સમુદ્ર વહાણ સંવાદ
- ૫૩૭
Jain Education International 2010_02
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
