________________
પુણ્ય કહે તો પાતક પોષે, પાપ કહે જન-વૃત્તિ વિશેષ; કંઈ ભાખે `નિરદોષ આહાર, સૂઝે અશ્વને ઈહાં અધિકાર. ૨૫ મુક્તિ કાજે સવિ કિરિયા કરતો, પૂરણ મારગ ભાખે નિરતો; ભવજલ વહતા જનને જેહ, દીપ સમાન કરે દુઃખ છેહ.' ૨૬ એહ ધરમ ન લહે અજ્ઞાની, વલિય અપંડિત પંડિત માની; બીજ ઉદક ઉદ્દેશિકનું જી, ધ્યાન ધરે અસમાધિ પ્રમુંજી ૨૭ માછાંભક્ષણ ધ્યાયે પંખી, ઢંકાદિક જિમ આમિષ કંખી; વિષય-પ્રાપ્તિ ધ્યાયે તિમ પાપી, બહુલારંભ પરિગ્રહ થાપી. ૨૮ વિષય તણાં સુખ વંછે પ્રાણી, પરિગ્રહવંત ન તે સુહઝાણી; તે હિંસાના દોષ ન દાખે, નિજમતિ કલ્પિત કારણ ભાખે. ૨૯ અંધ ચલાવે કાણી નાવા, તેહ સમર્થ ન તીરે જાવા; મિથ્યાદ્દષ્ટિ ભવજલ પડિયા, પાર ન પામે તિમ દુઃખ નડિયા. ૩૦ જેહ અતીત અનાગત નાણી, વર્તમાન તસ એક કહાણી; દયા મૂલ સમતામય સાર, ધર્મ તેહનો પરમાધાર. ૩૧ ધર્મ લહી ઉપસર્ગ–નિપાતે, મુનિ ન ચલે જિમ ગિરિ ઘનવાત; ઇગ્યારમું અધ્યયન સંભારો, બીજે અંગે ઈમ મન ધારો. ૩૨
ઢાલ ચોથી
[ઇણિપુર કંબલ કોઈ ન લેસી – એ દેશી]
તે મુનિને ભામણડે જઈયે, જે વ્રત કિરિયા પાલે રે, સૂકું ભાષી જે વલી જગમાં, જિન-મારગ અજુઆલે રે. તે મુનિને ભામણડે જઈયે, એ આંકણી. ૩૩
સુગુરુની સજ્ઝાય
Jain Education International 2010_02
For Private & Personal Use Only
* ૪૨૯
www.jainelibrary.org
