________________
२१३
दशमः सर्गः । भैरीनादसमाहूता, नरनारीसमुच्चयाः । त्यक्त्वा स्वकीयकार्याणि, मुदा तत्राययुस्तदा ॥ २१ ॥
તે સમયે ભેરીના શબ્દ બોલાવેલા નરનારીના સમૂહો પોતાનાં કાર્યો તજીને હર્ષથી ત્યાં આવ્યાં. केचिद्वातायने प्राप्ताः, केचिदट्टालके नराः । केचिवृक्षे समारूढाः, कपिसंभ्रमकारिणः ॥ २२ ॥
કેટલાક પુરુષો ઝરૂખામાં ચડ્યા, કેટલાક અગાશીમાં ચડવા, તથા વાંદરાઓની ભ્રાંતિ કરાવનારા કેટલાકો વૃક્ષ પર ચડ્યા. वलभ्यां च समारूढां, ललनां ललिताननाम् । वीक्षितुं तत्तदा तत्र, दिव्यालंकारधारिणीम् ॥ २३।। दृष्ट्वा जना अमन्यंत, मानसेषु निजेषु ताम् । देवलोकात्समायाता, मप्सरसं विमानगाम् ॥ २४॥ ॥ युग्मम्।।
વળી તે જોવાને ત્યાં ઝરૂખામાં ચડેલી, મનોહર મુખવાળી અને દિવ્ય અલંકારોને ધારણ કરનારી સ્ત્રીને જોઈને માણસો પોતાના મનોમાં તેણીને દેવલોકથી આવેલી વિમાનમાં બેઠેલી અપ્સરા માનવા લાગ્યા. गौरी गौराननां कांचि, द्वातायनगतां तदा । स्वीयालंकारकांतिभि, विद्योतितनभोउंगणाम् ।। २५ ॥ वीक्ष्य केषां समुत्पन्नो । नो भ्रमो मानसे किल । नभोभागसमायात, चपलायाश्चपलं क्षणम् ।। २६ ॥ ॥ युग्मम्।। - ગૌર મુખવાળી તથા ઝરૂખામાં રહેલી, અને પોતાનાં આભૂપણોની કાંતિઓથી તેજયુક્ત કરેલ છે આકાશનો ભાગ જેણીએ
१. भेर्यामानकदुंदुभिः ।। इत्यमरः ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
