________________
सप्तमः सर्गः ।
१४३ બેઠેલા અને રતોના મુકુટોથી દેદીપ્યમાન થએલા રાજાઓ પ્રતિબિંબોના મિષથી, જાણે તે (દમયંતી) કુમારીને પરણવા માટે માંચાઓ સહિત, પાતાલનગરમાંથી ખરેખર વેગથી નાગકુમારો આવતા હોય નહીં જેમ, તેમ શોભતા હતા. स्थितेष्वेवं नृपेष्वत्रा, रुह्य यानं कुमारी सा । घनालिसंयुतायाता, चंचलेवांतरिक्षगा ॥ ३३।।
એવી રીતે રાજાઓ બેસી ગયે છતે તે દમયંતી કુમારી વાહનમાં (પાલખીમાં) ચડીને આકાશમાં રહેલી વીજળીની પેઠે દૃઢ સખીઓ સહિત (પક્ષે–વરસાદની શ્રેણિઓ સહિત) ત્યાં આવી. नृपाणां दृष्ट यः पेतु , रेकायामप्यनेकधा । तदा भानां तथा तस्यां, कुमुद्वत्यां यथा दुतम् ॥ ३४ ॥
તે સમયે કુમુદિનીમાં જે તારાઓની અથવા ભમરાઓની, તેમ એક એવી તે કુમારિકામાં પણ રાજાઓની અનેક પ્રકારની દૃષ્ટિઓ પડી. वितर्काश्चक्रिरे सर्वे, दृष्ट्वा रूपं तदद्भुतम्। किमियं भुवि संप्राप्ता, रंभारंभोरुभासुरा ॥ ३५।। किमियं रतिरिद्राणी, वा शिवा वा हरिप्रिया । वा नागकन्यका कापि, मेनका वा तिलोत्तमा ॥ ३६ ॥ तदा चिंतयतामेवं, चेतांसि काश्यपीभुजाम् । तस्या आस्यसुधारश्मि, रश्मिद्योतितमंडपम् ॥३७ ।।
१. घनः सांद्रे द्रढे दाढयें। विस्तारे मुद्गरेऽबुदे ॥ इति हैमः ॥ २. आलिः सखी सतुरालि-रालिरावलिरिष्यते ॥ इति शाश्वतः ॥ ३. भवने च तथा भ: स्यात् । भ्रमरो भः प्रकीर्तितः ।। इत्येकाक्षरः ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
