________________
श्री विजयानंदाभ्युदयम् महाकाव्यम् ।। किमेतदिति संभ्रांता, यावत्तिष्टंति ते तदा । तावद्दानांबुसंभार, स्नपिताखिलभूतलः ॥ ७५ ॥ करालकरवालाभ, करधूततरुव्रजः । धूननोद्भूतसिंदूर, पूरपिंजरितांबरः ॥ ७६ ॥ फूत्कृतकंकणासार, क्षेपक्षालितदिङ्मुखः । तैरदर्शि समागच्छं, श्चपलं निकटे गजः ॥७७ ॥। त्रिभिर्विशेषकम्।।
તે સમયે “આ તે શું !!!” એવી રીતે સંભ્રાંત થયા થકા જેટલામાં તેઓ ઊભા છે, તેટલામાં જ મદના પાણીના સમૂહથી અપિત કરેલ છે સઘળું ભૂમિતલ જેણે, તથા વિકરાલ તલવાર સરખી સૂંઢથી કંપાવેલ છે વૃક્ષોનો સમૂહ જેણે, અને કંપવાથી ઉડાડેલા સિંદૂરના સમૂહથી પિંજરું કરેલ છે આકાશ જેણે, તથા કુંકારેલા પાણીના કણીઆઓના વરસાદના ફેંકવાથી ધોએલ છે દિશાઓનાં મુખ જેણે, એવા હાથીને તુરત નજદીક આવતો તેઓએ જોયો. तथावस्थं कुमारं तं, तदा त्यक्त्वा कथंचन । सर्वे भयभरोद्भार, भारितास्ते दधाविरे ॥ ७८ ॥
તે સમયે તેવી હાલતમાં રહેલા તે કુમારને છોડીને સર્વે ભયના સમૂહના ભારથી ભારિત થયા થકા કેટલીક મહેનતે નાશી ગયા. एकाकी गतचैतन्यः, कुमारस्तुतरोरधः । તત્રાસીતતો માં, નિર્ધવ સેવથરિવ | ૭૨ /
સુરેંદ્ર કુમાર તો ત્યાં ચૈતન્ય રહિત થયો થકો, માલિક વિનાના નિધાનની પેઠે પૃથ્વી પર વૃક્ષની નીચે પડ્યો રહ્યો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
