________________
: સf. /
१२९ सुरेंद्रोऽप्यसुरेंद्रोव, मूर्त्या जातः स गोत्रभित् ।। सुरासक्तः सुरेंद्रोव, गुरुनारीरतोत्सुकः ॥६१ ॥
મૂર્તિથી જાણે અસુરેંદ્ર હોય નહીં એવો, તે સુરેંદ્ર પણ સુરેદ્રની પેઠે ગોત્રને (પક્ષે–પર્વતોને) ભેદનારો તથા મદ્યમાં (પક્ષે– દેવોમાં) આસક્ત, તથા ગુરુની સ્ત્રી સાથે વિલાસમાં ઉત્સુક થયો. दशामिमां गतस्यास्य, सुरेंद्रस्यापि सेवकाः । सुरा एव तदा चित्रं, चेतोऽमुह्यंत हंत वै ॥६२।।
આશ્ચર્યની વાત છે કે, આ દશાને પ્રાપ્ત થએલા એવા આ સુરેદ્રના પણ સેવકો એવા મદ્યો જ (પક્ષે–દેવો જ) અરેરે! તે સમયે તેના ચિત્તને મૂર્શિત કરવા લાગ્યા !! सुष्वाप यः सदा क्षौम, वस्त्रसंस्तृतसंस्तरे । लुलोठ सोऽद्य भूपीठे, धिड्मद्यनिकुरंबकम् ।। ६३ ॥
જે સુરેંદ્રકુમાર હમેશાં રેશમી વસ્ત્રથી આચ્છાદિત બિછાના પર સૂતો હતો, તે આજે પૃથ્વી પીઠ પર લોટવા લાગ્યો; માટે મદિરાના સમૂહને ધિક્કાર છે ! यस्यांगं च कुरंगाक्ष्या, चंदनैश्चर्चितं पुरा । तस्यांगं च कुरंग्यात्रा, लेहि हि पतितं महौ ।। ६४ ।।
જે સુરેંદ્ર કુમારનું અંગ પહેલાં હરિણ સરખી આંખોવાળી સ્ત્રીએ કરીને ચંદન વડે ચર્ચિત થતું, તે કુમારનું અહીં પૃથ્વી પર પડેલું અંગ ખરેખર હરિણીથી ચટાવા લાગ્યું. तत्संगात्तस्य योषापि, दोषसंपोषिताजनि । दोषाकरस्य संगेन, नलिनी मलिनी न किम् ॥ ६५ ॥
દોષોની ખાણ સરખા એવા તે સુરેન્દ્રકુમારની સ્ત્રી પણ તેના
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
