________________
१०२
श्री विजयानंदाभ्युदयम् महाकाव्यम् ।। कुंदाभैः कुसुमैः कापि, कृत्वा कुरुबकोद्भवैः । कांता कांतकुचा कांत, केलये केलिकंदुकम् ॥ ७९ ॥ तताड हृदि हृद्यांगी, सत्यीकर्तुमिवेच्छया । जितजगजनस्यास्त्रं, कौसुमं कुसुमास्त्रिणः ॥ ८० ।। ।। युग्मम्।।
ઉત્તમ સ્તનોવાળી તથા મનોહર અંગવાળી કોઈક સ્ત્રી મોગરા સરખા કુરૂબકનાં પુષ્પોથી ક્રીડાનો દડો બનાવીને, ભરતારની ક્રીડા માટે (તેને) હૃદયમાં તે મારવા લાગી, તે જાણે કે, જિતેલા છે જગતના માણસો જેણે એવા કામદેવના પુષ્યરૂપી હથીઆરને સત્ય કરવાની ઈચ્છાથી હોય નહીં જેમ, તેમ (શોભવા લાગી.) पंखाखोलनपेंख, द्भयभंगुरभामिनी । भर्तारं भूरि रंभोरुः, कापीहालीयत स्वयम् ॥ ८१ ।।
હીંડોળાના હીંચકાથી થતા ભયથી ભંગુર થએલી કેળ સરખા સાથળવાળી કોઈક સ્ત્રી પોતાની મેળે જ અત્યંત રીતે જેમ થાય તેમ ભર્તારને આલિંગન કરવા લાગી. मल्लिका भल्लिकेवात्र, स्मरभिल्लस्य भास्वरा । पथि पांथप्रमंथाया, प्रथयत्पृथु पौरुषम् ॥ ८२ ॥
વળી અહીં કામદેવરૂપી ભિલ્લના તેજસ્વી ભાલાં સરખી મલ્લિકા, માર્ગમાં પંથિઓને હેરાન કરવાને અત્યંત બળ વિસ્તારવા લાગી. चंपकांकुरसंकीर्ण, मल्लीधमिल्लबंधनैः। केऽप्यत्र रचयांचक्रु, रानंदं प्रेयसीर्निजाः ॥८३ ।।
વળી કેટલાક પુરુષો તો અહીં ચંપકના અંકુરાઓથી ભરેલી મલ્લિકાના અંબોડા બાંધવાએ કરીને, પોતાની સ્ત્રીઓને આનંદ કરવા લાગ્યા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
