________________
श्री विजयानंदाभ्युदयम् महाकाव्यम् ।। કામદેવને જીતનારા જિનેશ્વરને સ્તવીને, પ્રથમ તીર્થંકરના તે મંદિરમાંથી બહાર આવ્યા. तत्रान्यजिनवेश्मानि, बहूनि बहुहर्षतः । हर्षदानि तथा नत्वा, नगतोऽयमवातरत् ॥५३ ॥
વળી ત્યાં ઘણાં એવાં બીજાં હર્ષ આપનારા જિનમંદિરોને (પણ) બહુ હર્ષથી નમીને આ મુનિરાજ પર્વત પરથી નીચે ઊતર્યા. इतश्चरणचारेण, चरणी चरणावहैः । सेवितचरणद्वंदः, शिष्यैर्मधुकरोपमैः ॥५४ ।। स्वज्ञानभानुभानुभि, भव्यांभोजान् विबोधयन् । क्रमेणासौ लसद्भावो, भावनगरमाययौ ॥ ५५ ॥ ।। युग्मम्।।
પછી ત્યાંથી ચારિત્રને ધરનારાઓ તથા ભ્રમર તુલ્ય એવા શિષ્યોએ કરીને સેવાએલાં છે બન્ને ચરણો જેમનાં એવા આ ચારિત્રધારી તથા ઉલસાયમાન ભાવવાળા મહા મુનિરાજ પગે ચાલતા થકા તથા પોતાના જ્ઞાનરૂપી સૂર્યનાં કિરણોથી ભવ્યોરૂપી કમલોને પ્રબોધિત કરતા થકા અનુક્રમે ભાવનગરપ્રતે આવ્યા.
१. "चार: पियालवृक्षे स्याद्गतौ बंधपसर्पयोः ॥ इति मेदिनी ।।" २. यथा मधुकरा भ्रमरा वनवाटिकागतविकसितकुसुमेभ्यतेषामबाधनेन स्तोकं स्तोकं मकरंदकदंबकं लभंते तथाऽस्यमुनिराजस्य शिष्या अपि गृहस्थपुष्येभ्यस्तेषामबाधनेनैवाहारादिरूपमकरंदवस्तूनि स्तोकं स्तोकं यथास्यात्तथाऽधिगच्छंतीति तेषां मधुकरोपमा । यद्वदंति महांतो हरिभद्रसूरयः ॥
वृद्धार्थथमसंगस्य, भ्रमरोपमयाटतः । • गृहिदेहोपकाराय, विहितेति शुभाशयात् ।। १ ॥
अथवा गुरुचरणांभोजे चंचरीकतुल्यैरित्यपि ॥ इति स्वोपज्ञटीकायाम् ।। ३. भानू रश्मिदिवाकरौ ।। इत्यमरः ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
