________________
શણગારવી હતી.
પાટણની પ્રજાએ સિદ્ધરાજનું ભવ્ય સ્વાગત કર્યું. રાજસભા ભરાણી.
બધાય ધર્મના વિદ્વાનો, સાધુઓ અને સંન્યાસીઓ રાજાને આશીર્વાદ આપવા રાજભવનમાં આવવા લાગ્યા.
આચાર્યદવ હેમચન્દ્રસૂરિજી પણ રાજસભામાં પધાર્યા. તેમણે ખૂબ રસમય કાવ્યમાં રાજા સિદ્ધરાજની પ્રશંસા કરી. તેમણે કહ્યું :
હે કામધેનુ, તું તારા ગોમયરસથી ભૂમિને સીંચી દે. હે રત્નાકર, તું મોતીઓથી સ્વસ્તિક રચી દે ! હે ચન્દ્ર, તું પૂર્ણ કુંભ બની જા ! દિગ્ગજો, તમે તમારી સૂંઢ સીધી કરી કલ્પવૃક્ષનાં પાંદડાં લઈ તોરણ રચો ! ખરેખર, સિદ્ધરાજ પૃથ્વી જીતીને અહીં આવ્યો છે!”
સિદ્ધરાજ ખુશ થઈ ગયો. તેના મનમાં આચાર્યદેવ પ્રત્યે પ્રેમ વધી ગયો... તેથી બીજા ધર્મના વિદ્વાનો ઈર્ષ્યા કરવા લાગ્યા અને આચાર્યદેવને ટોણા મારવા લાગ્યા : “હેમચન્દ્રાચાર્યની વિદ્વત્તા ગમે તેટલી હોય, પરંતુ એ વિદ્વત્તા અમારા વ્યાકરણગ્રંથોને લીધે છે ને !”
એ અરસામાં માળવાની ધારા નગરીમાંથી વિશાળ જ્ઞાનભંડાર, સેંકડો ગાડાંઓમાં ભરાઈને પાટણ આવ્યો. તે જ્ઞાનભંડારમાંથી, સિદ્ધરાજના હાથમાં રાજા ભોજે લખેલો એક ગ્રંથ આવ્યો ! તેનું નામ હતું “સરસ્વતી કંઠાભરણ'.
આ ગ્રંથ જોઈને રાજા સિદ્ધરાજને વિચાર આવ્યો : “આવો ગ્રંથ ગુજરાતનો કોઈ વિદ્વાન્ ના બનાવી શકે ? એવો ગ્રંથ બને કે એ ગ્રંથ સાથે મારું નામ જોડાય ! ગ્રંથ અમર થઈ જાય, એની સાથે મારું નામ પણ અમર થઈ જાય !”
રાજસભામાં જ રાજા પોતાના હાથમાં એ સંસ્કૃત વ્યાકરણનો ગ્રંથ સરસ્વતી કંઠાભરણ' લઈને બેઠો હતો. તેણે રાજસભામાં બેઠેલા અનેક વિદ્વાનો તરફ નજર દોડાવી, રાજાએ કહ્યું :
આવું, રાજા ભોજે રચેલા સંસ્કૃત વ્યાકરણ જેવું શાસ્ત્ર, (૩૨)
સર્વજ્ઞ જેવા સૂરિવE
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
