________________
“બેટા, આ ભગવાન છે... બે હાથ જોડો... માથું નમાવો...' પાહિની ભગવાનની ઓળખાળ કરાવે છે. વંદન કરતાં શિખવાડે છે. પાહિની યંગદેવને મુનિરાજ પાસે લઈ જાય છે.
બેટા, આ આપણા ગુરુદેવ છે. એમને બે હાથ જોડો. માથું નમાવીને વંદન કરો.' ગંગદેવ ગુરુદેવને વંદન કરે છે. ગુરુદેવ સામે જોઈને હસે છે. ગુરુદેવ ‘ધર્મલાભ’નો આશીર્વાદ આપી એના માથે હાથ મૂકે છે.
ચંગદેવ મોટો થતો જાય છે.
એને ભણવા માટે શાળામાં મૂકવામાં આવે છે.
એ એકવાર સાંભળે છે ને તેને યાદ રહી જાય છે !
શિક્ષકના એકે-એક પ્રશ્નના સાચા જવાબ આપે છે.
શિક્ષકનો વિનય કરે છે.
શિક્ષકનો લાડીલો બની જાય છે.
શિક્ષક યંગદેવની બુદ્ધિની અને ગુણોની પ્રશંસા કરે છે. એક દિવસની વાત છે.
પાંચ વર્ષનો ચંગદેવ માતા પાહિનીની સાથે જિનમંદિર ગયો હતો. જિનમંદિરમાં દેવવંદન કરવા માટે આચાર્યદેવશ્રી દેવચન્દ્રસૂરિજી પણ આવેલા હતા.
આચાર્યદેવના શિષ્યે આચાર્યદેવને બેસવા માટે આસન પાથરેલું હતું. આચાર્યદેવ પરમાત્માને પ્રદક્ષિણા આપી રહેલા હતા. પાહિની એક બાજુ ઊભી રહી પરમાત્માની સ્તુતિ કરતી હતી...એ વખતે યંગદેવે એક પરાક્રમ કર્યું !
એ જઈને આચાર્યદેવના આસન પર બેસી ગયો !
એના પર એકસાથે પાહિનીની અને આચાર્યદેવની દૃષ્ટિ પડી. માતા એને લેવા આગળ વધે તે પહેલાં આચાર્યદેવ હસી પડ્યા. યંગદેવ પણ હસવા લાગ્યો. આચાર્યદેવે પાહિનીને કહ્યું :
‘શ્રાવિકા, તને યાદ છે તારું સ્વપ્ન ? તને ચિંતામણિ રત્ન મળ્યું હતું... તે રત્ન તેં મને આપ્યું હતું !'
ચંગદેવ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
૫
www.jainelibrary.org
