________________
૩૨૪
દેદા શાહ બાપુ, તે તો એક વિધા નષ્ટ થઈ જશે.”
“હા બેટા, સોનું એ વૈભવ વિલાસનું મેટામાં મેટું આક વર્ણ છે. એક પરિવાર આ રીતે બરબાદ થઈ જાય તે કરતાં ખુદ વિદ્યા નષ્ટ થાય તે મને ઉત્તમ લાગે છે. તું મારો પ્રિયપુત્ર છે. સંસ્કારી છે. પરંતુ કર્મ સંયોગે કેઈવાર એને ઊભા થાય છે કે આવી વિદ્યા પ્રાણઘાતક બને. તું આ અંગે કોઈ ચિંતા કરીશ નહિ. આ ઘરમાં બે ધન ભંડાર છે. એકમાં ધંધાથી પ્રાપ્ત કરેલું ધન છે. તેની ચાવી મેં તને આપી દીધી છે. બીજા ધન ભંડારમાં લગભગ ચાલીસ મણ સોનું છે અને ચાર લાખ જેટલા સેવૈયા છે. તેનો ઉપયોગ શુભકાર્યમાં થાય એવી મારી સતત જાગૃતિ છે. હું ને તારી મા પૂર્ણ સ્વસ્થ છીએ. પરંતુ કાળનું તેડું ક્યારે આવે તે કલ્પી શકાતું નથી. એટલે તે આ સવાલ કરીને મારી ચિંતા દૂર કરી છે. કદાચ એકાએક મૃત્યુ આવી પડે તો તું મારા કંદોરે બાંધેલી કુંચી સંભાળી લેજે અને એમાં જે કંઈ ધન રહ્યું હોય તેને શુભ કાર્યમાં ઉપયોગ કરી નાખજે.”
પેથડ પિતાના ભવ્ય વદન સામે જોઈ રહ્યો.
અને બે સપ્તાહ પછી વિમલશ્રીએ અમનાં પચ્ચખાણ લીધાં. કારણ કે નગરીમાં એક વાવૃદ્ધ યતિ મહારાજ પિતાના શિષ્યો સાથે આવ્યા હતા. અને સાધ્વી વર્ગમાં ભૂતપૂર્વ નાગિની દેવી પણ આવ્યા હતાં.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
