________________
શ્રીફળ વધાવ્યું !
૨૯૩ શું વિચારમાં પડી ગયા મુનીમજી ? ચાલે હવે આપણે ઊઠીયે.. પડખે જ તાવડા ચાલે છે તે તરફ જરા નજર કરીને જમવા જઈએ.”
પિતાપુત્રની સાદાઈથી પ્રભાવિત થયેલે મુનીમ ઊભું થયે અને શેઠ સાથે પાછળની શેરીમાં આવેલા એક મકાનમાં દાખલ થયો.
ઘીના તાવડાનું કારખાનું જોઈને મુનીમ અવાફ બની ગયો. સેંકડો કુડલા ભીની માટીમાં ઘીના ભરીને ગોઠવ્યા હતા અને તાવડાએ ચાલતા હતા. લગભગ પચાસથી વધારે માણસ કામ કરતા હતા.
બેઘડી રોકાઈને તેમજ ઘીની બરાબર પરખ કરીને શેઠ અને મુનીમ બહાર નીકળ્યા. ત્યાંથી સીધા ઘર તરફ ગયા.
ઘર તે સાવ સાદુ હતું. ઝાઝા દાસદાસીઓ નહેતા. ફળિયું મોટું હતું પણ રથ, અશ્વ કે એનાં કઈ સાધનો નહોતાં. મુનીમના મનમાં થયું, લાખો સેનયા શુભ કાર્યમાં વાપરનાર દેદ શાહ કેટલા સાદા છે ?
એવી જ સ્થિતિ ઘરની અંદર હતી. બેઠક ખંડમાં બે ગાદીઓ બિછાવેલી અને બીજા બે ચાકળા. દેદા શાહ આ ખંડમાં જ સૂઈ રહેતા. વિમલ શેઠાણું પણ ધણી કરતાં સવાયાં સાદાં હતાં. વ્રતધારી થયા પછી બંને માણસે જુદા જુદા ખંડમાં સૂઈ રહેતા હતા.
શેઠે મુનીમને એક ગાદી પર આદરપૂર્વક બેસાડવા અને બારણું પાસેથી કહ્યું. : “નાંદુરીના ચેકસી શેઠના મુનીમજી આવ્યા છે. અત્યારે મારી સાથે જ જમવાના છે.'
શેઠાણું રસોડામાંથી બહાર આવ્યાં અને ત્યાં : “આપને તે આજે એકાસણું છે ને રસોઈ તે તૈયાર છે...થોડી વાર વાતો કરે તે બદામને શીરો કરી નાખું.”
સારું..કહીને શેઠ મુનીમ પાસે આવીને ગાદી પર બેસી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
