________________
યાત્રાએ.....!
૨૮૫ રજ લઈ વિદાય થઈ. હવે તે સામાયિક પ્રતિક્રમણ, વ્રત, તપ આદિ કરી શકતી હતી.
અને જ્યાં વસેને વિદાય લેતાં વાર નથી લાગતી ત્યાં બે વર્ષાને કાળ કઈ ગણતરીમાં ?
પેથડકુમારને પાઠશાળામાંથી વિધિવત્ વિદાય આપવામાં આવી. બાર બાર વર્ષ પર્યત તેણે અભ્યાસમાં ચિત્ત પરોવ્યું હતું અને તેના દેહ પર પ્રથમ યૌવનની ગુલાબી સાથે સદાચારની તેજસ્વિતા, ખીલી ચૂકી હતી.
માતાપિતાને મન બાળક ગમે તેવડું મોટું હોય તો પણ નાનું જ લાગતું હોય છે. ગૃહસ્થ જીવનમાં જ્યાં પ્રેમ, મમતા. અને વાત્સલ્ય ઉભરાતાં હોય છે ત્યાં આવું બનતું રહે છે.
દેદા શાહે પુત્રને પેઢીએ બેસાડવો શરૂ કર્યો. વેપાર તે બહુ વિધ હતો નહિ, માત્ર ઘીને હતું, પરંતુ દેદ શાહની પ્રમાણિકતાએ વેપારને ભારે વિશાળ બનાવી દીધો હતો. જે પેઢીમાં માત્ર બેજ વાણોતર રાખ્યા હતા. તે પેઢીમાં આજ વાતરે, મુનીમે ને મજુરો સહિત લગભગ સવા થઈ ગયા હતા.
દેદા શાહ પિતાના દરેક માણસની કાળજી રાખતા. તેઓના ઘરમાં કઈ સારા માઠા પ્રસંગ આવે તે દેદા શાહ તે પ્રસંગને પિતાને જ માની લેતા અને વાતર કે મજૂરોને ઘેર જવામાં પણ સંકેચ રાખતા નહતા. શેઠની આવી ભાવના જેઈને માણસો. પણ જે કંઈ કાર્ય કરતા, તે પિતાનું સમજીને જ કરતા.
દેદા શાહને એક વિચાર આવે કે બસે પાંચસે ગાયનું એક ગોકુળ કરવું પણ વિમલશ્રી સાથેની ચર્ચા પછી તેઓએ તે વિચાર માંડી વાળેલો અને ઘેર છ સાત ગાયે રાખેલી. ગાય ઉત્તમ કેટીની હોવાથી દૂધ સારી રીતે આપતી અને દેદા શાહ, પણ પોતાની ગાયોને પરિવારના એક અંગ માફક સાચવતા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
