________________
કેદા શાહ
કેણ છે ?” સાધુએ આંખો બંધ રાખીને જ પ્રશ્ન કર્યો.
હું એક વટેમાગું છું. જતા જતાં આપના પર નજર પડી... એટલે અહીં આવ્યો. મારા સરખું કંઈ કાલ હોય તે જણાવો.”
* વટેમાર્ગુ, તારું હૃદય ભારે સ્વછ છે...હું ચાર દિવસથી આ વૃક્ષ નીચે પડો છું. તાવના કારણે હરી ફરી શકતા નથી. ભૂખના કારણે સાવ શક્તિ હીન બની ગયો છું, ભાઈ જો તું મારું એક કામ કરીશ તે ભગવાન તારું ભલું કરશે.” “ફરમા...” દેદા શાહે કહ્યું.
આ વનમાં મારી કુટિર છે. હું છેલ્લા પંદર વર્ષથી આ વનમાં રહું છું. જે તું મને ત્યાં પહોંચી શકે તે મારા ઉપર મોટો ઉપકાર કર્યો ગણાશે. મારા તાવની ઔષધી પણ મારી કુટિ. રમાં છે.” સાધુએ ક.
“આપની સેવા કરવાથી હું ધન્ય બનીશ મહારાજ, ચાલે હું આપને મારા ખભે બેસાડું.” - સાધુ માંડ માંડ બેઠો થયે. દેદા શાએ એની સામે બેસી સાધુને ઉઠાવી લીધો. ત્યાર પછી પિતાને ખલતો, સાધુની તુંબડી લઈને સાધુએ ચીંધેલા માર્ગે ચાલતો થયો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
