________________
૧૮
દેદ્દા શાહ
લેણુંદારાથી છૂપાઈ ને ફરવુ તે ભારે શરમજનક છે. હાટડીમાં બહુ માલ રહ્યો નથી. માંડ આઠ દસ સેાનૈયાના માલ હશે. તે કરતાં હું કંઈક પુરુષાર્થો કરવા જઉં તે વધારે ઉત્તમ છે. આમ તેા તને સાથે લઈ જાઉં પણ ઉજજયનીમાં કંઇક થાળે પડયા પછી તને લઈ જવું તે ખરાખર ગણાશે.'
પત્ની વિચારમગ્ન અની ગઈ.
દેરા શાહે કહ્યું : ‘ઘરમાં
તું એકલી તેા રહી શકીશને?'
'
હા સ્વામી, મારી ચિંતા કરવા જેવું શુ` હતુ` ? પણ આપને સમય કેટલા થાય ? '
• એકાદ વરસ તે થઈ જ જાય. આમ તો તને તારા પિયરમાં મૂકત પણ કમનસીબે ત્યાં કાઈ રહ્યું નથી. મારે પણ્ એવાં કાઇ સગાંવહાલાં નથી કે જેના આશરે તને મૂકી શકું?
'
વિમલશ્રીએ કહ્યું : સ્વામી, આપ ખુશીથી જા મારી ચિંતા કરશે નહિ. જ્યારે બધાં રક્ષણ પડી ભાંગે છે ત્યારે ધતુ રક્ષણ મજબૂત દુ' બનીને રક્ષા કરતું રહે છે. મને ધમ' પર પૂરી શ્રદ્ધા છે. હું આ નાનકડા ઘરમાં આપના શુભ સમાચાર સાંભળ વાની આશ્ચાએ રાહ જોતી બેસી રહીશ.'
આવી વિચારસરણીમાં ચાર દિવસ વીતી ગયા. લેદારા જ્યારે સામા મળે ત્યારે તગાદા કરતા હતા અને દેદા શાહ વિનમ્ર ભાવે ઉત્તર પણ આપતા હતા.
આમ યાં સુધી ચાલે ? ’
પાંચમે દિવસે વહેલી સવારે દેદા શાહે પત્નીની વિદાય લીધી. ધરમાં કાઈ વિશેષ સપત્તિ હતી નહિ. માત્ર ચાર છ મહિના ચાલે તેટલું અનાજ હતું. દસ બાર કરી પડી હતી.
દેા સા ઘેરથી નીકળીને સીધા શ્રી નેમનાથ ભગવાનનાં મંદિ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
