________________
તમે જીતી ગયા...!
૨૩૭ ઉણપ નથી. નાગિનીએ જે ધાર્યું હતું તેથી વિપરિત જાણે બની રહ્યું હતું. તેણે સખી અને મુનીમજી સામે સા ન કરી.
કુંદનમણિ થોડી જ વારમાં ઊભાં થતાં બોલી; “ દેવી, આપના સ્નાનજળની વ્યવસ્થા કરીને હમણાં જ આવું છું.” - નાગિનીએ સહમતિ દર્શાવી. ત્યાર પછી તેણે દેદા શાહ સામે જોઈને કહ્યું : “આપ સ્નાનગૃહમાં પધારશે ?”
“ક્ષમા, દેવી... મને એક જ વખત નહાવાની ટેવ છે.” દેદા. શાહે સહાસ્ય વદને કહ્યું.
ત્યાં મુનીમજીએ ઊભા થતાં કહ્યું : “શેઠજી, હું થોડી વારમાં જ આવું છું. મેં તો આશા રાખી હતી કે આજે મને આપની સાથે ભજનનો લાભ મળશે...”
શું કરું ?' પણ આવતી કાલે આપ સહુ નાગિની દેવી સાથે મારે ત્યાં જ પધારજો...દાસદાસીએ કેઈ રહી ન જવા જે ઈએ. દેવી આપ આટલું સ્વીકારે...પછી અમે બંને આપને ત્યાં જરૂર આવશું.” | મુનીમજી તે કશા ઉત્તર આપ્યા વગર ચાલતા થયા.
નાગિનીએ કહ્યું : “શેઠજી, હું એક કાર્ય નિમિત્તે અહીં આવી. છું. તેમાં હું સફળ થઈશ તો જરૂર આવીશ.”
તો એમ સાંભળ્યું છે કે, આ૫ આરોગ્ય પ્રાપ્ત કરવા અને વાયુ પરિવંતન નિમિત્તે અત્રે પધાર્યા છે...”
લોકોની નજરે તેમ જ કહેવાયું છે, પણ મારું કામ બીજુ જ છે.”
કોઈના અંગત પ્રશ્નમાં માથું ન મારવામાં દેદા શેઠ કાળજી રાખતા હતા એટલે તેઓ કશું બોલ્યા નહિ.
થોડી પળો મૌનમાં વીતી ગઈ. છેવટે દેદા શાહે ઊભા થતાં કહ્યું : “ દેવી, હવે હું જઈશ. હાટડીએ થઈને મારે દિવસ છતાં ઘેર પહોંચવું પડશે. હું ઈચ્છું છું કે આપનું કાર્ય સફળ થાય.”
બેસે શેઠજી, મારું કાર્ય તે આપ જાણ્યું નથી.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
