________________
પ્રકરણ ૨૪ મું :
: તમે જીતી ગયા !
કનીમજી અને દેદા શાહ ભવનનાં પગથિયાં ચડવા માંડયા. એ જ વખતે બે હાથમાં ફૂલને હાર ધારણ કરીને નાગિની દેવી સામે પગથિયાં ઉતરવા માંડી. દેદા શાહની નજર ગઈ અને તેઓ તરત બોલી ઊઠયા : “દેવી, કૃપા કરીને માળા વડે મારું સ્વાગત ન કરશો. આજ તિથિ છે અને મારા અંગત ઉપગમાં સચિત વસ્તુને સ્પર્શ હું નથી કરતો...'
શેઠજી, આ તે...”
દેદ શાહે હસીને કહ્યું: “ હું તમારો મનેભાવ સમજી શકું છું. આપની ભાવના હું પ્રસન્ન હૃદયે ઝીલું છું....અને આવી સુંદર પુષ્પમાળાઓ તો ભગવાનને સમર્પણ કરવી જોઈએ. એથી ભાવનાને વિકાસ થાય છે, ભાવના વિશુદ્ધ બને છે, અને આ ભાવે તેમજ પરમવનું મંગલ થાય છે.”
નાગિની દેવી પલભર માટે દેદા શાહને જોઈને મુગ્ધ બની ગઈ હતી. આ સશસ્ત, સુંદર અને સાદાઈમાં રહેનારા એકપણ પુરુષ તેણે આજ સુધી કઈ જ નહોતો. આ શ્રીમંત, દાનેશ્વરી અને સુરુપ માનવી જેટલું ગરીબોને આપવામાં વાપરે છે તેનો સામો ભાગ પણ પોતાના સુખ-વૈભવમાં ખર્ચ તે નથી. જે તે કૃપણ હોય તે રોજ સવાશેર સુવર્ણનું દાન કરે નહિ . ખરેખર સાંભળી વાતો કરતાં પણ આ પુરુષ અદૂભુત છે.
કુંદનમણિએ થાળ પર રૂમાલ દૂર કર્યો. એમાં જળ કૂલ, શ્રીફળ, વગેરે રાખેલાં હતાં. એ જોઈને દેદા શાહે કહ્યું: “દેવી,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
