________________
૨૩૦
દેદા શાહ પાંચ ગાડા ને દરબારનો કામદાર ડી જ વારમાં આવી પહોંચશે. એકસો મણ ઘી તેને આપી દેજે. મણ મણ ઘીના સો કુડલા બરાબર ગોઠવી દેજે તેના પૈસા આવી ગયા છે. એટલે માગવાના નથી. હું જરા મુનીમજી સાથે જાઉં છું, સૂર્યાસ્ત પહેલાં તે હું આવી જઈશ.” દેદા શાહે કહ્યું.
વાણેતર મુનીમે કહ્યું : “જેવી આજ્ઞા.'
ત્યાર પછી દેદા શાહ મુનીમજી સાથે નાગિની દેવીના ઉતારે જવા રવાના થયા. લાંબી બાંયનું અંગરખું, ઘીના ડાઘવાળો ખેસ અને એવી જ જાડી ધોતી...”
પણુ દેદ શાહની કાયામાં તેજ અજબનું હતું. જે કોઈ દેદા શાહને રાજવી પોષાક ધારણ કરાવે તે દેદા શાહને જેનારા કોઈ મોટા દેશને રાજા જ કટપી લે.
ઉતારો સામે દેખાય એટલે મુનીમજીએ કહ્યું: “દેવીને નિવાસ માટે આ મકાન મળી ગયું છે.'
બધી સગડતા તે છે ને?”
હા શેઠજી...” “દેવી અહીં કેટલુંક રોકાવાના છે? નાંદુરી બહુ દૂર નથી... તે વરસાદમાં રસ્તો ભારે ખરાબ થઈ જાય..વળી રેતાળ ભાગ ઘણો એટલે જરા મુશ્કેલી આવે.' 2 “હા શેઠજી, પણ તેઓ આરોગ્ય પ્રાપ્ત કરવા અને વિશ્રામ લેવાની ભાવનાએ જ અહીં આવ્યાં છે.'
દેદા શાહે કંઈ ઉત્તર ન આપે. બહારને દરવાજો ખુલ્લો જ હતો. બંને અંદર ગયા. સામે જ કોઈને દરબારગઢ હોય તેવું મકાન દેખાયું. ભવનની ઓસરી ખુલ્લી ન હતી. ખપાટની જાળીવડે શેલતી હતી.
“ભવનના દ્વાર પર નાગિની ઊભી હતી તેના હાથમાં ફૂલની એક માળા હતી. બાજુમાં કુંદનમણિ ઊભી હતી તેના હાથમાં ચાંદીને એક થાળ હતો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
