________________
ખીમાર સાધુ
૧૩
એટા દે, સાદાઈ એ મન, આત્મા ને કાયાનેા સાચા શણગાર છે અને કરકસર એતા કમાઉ દીકરો ગણાય છે, માટે ભવિષ્યમાં સ્થિતિ સારી થાય તે પશુ આ બે સાથીએને જાળવી રાખજે, માસીબાએ દેદાના ખભા પર હાથ મૂકીને કહ્યું.
અને એક શુઞ દિવસે દેદાશાહે થી ભેળું કરવાનું મૂરત કર્યું. રાજ વહેલી સવારે અને બાજુ અધમણ અધમણ્ ધીના કુંડલા મૂકી શકાય એવી કાવડ ખભે લઇ માસીબાનાં પગે પડી, બાજરાને રટલે તે કાંક અથાણું ભેગું લઈ, તે શ્રી મેળવવા જવા માંડયા જ્યાં મધ્યાહ્નન વેળા થાય ત્યાં ટીબણુ કરી લેતા અને ગામડાંઓમાંથી ઘી મેળવી લેતે. એ સાનૈયા વટાવીને તેના ઢિંગલા ફારી સાથે રાખતા. તે કેાઈ માલ-ધારી પાસેથી ઉધાર લેતે નહિ અને નમતા પ્રહરે એક મણ વજનની કાવડ ખંભે ઝુલાવતે, ચાર પાંચ ગાઉના પથ કાપીને પેાતાના ઘેર આવી પહોંચતા. કેઈવાર મા ું પણ થઈ જતું. પરંતુ માટે ભાગે તે સૂર્યાસ્ત પહેલાં વાળુ પતાવી લેતે.
આમ પહેલા અઠવાડિયાની ફેરીમાં બે રૂપિયાને સાઠ ઢિંગલાને નફો થયેા.
માસીબાએ સાષ વ્યક્ત કર્યાં. પત્નીને પણ દુષ થયા. દેદ તે ગમે તે પરિસ્થિતિમાં રહેવા ટેવાયેલા હતેા પણ આ પ્રકારને રાજના રઝળપાટ જોઈ ને માસીબાના મનમાં કાંઈનું કંઈ થતું હતું. પણ શું કરે? ઘેર કોઇ અધ નહોતા. ડમી નહાતી કે એવું સાદું વાહન પણ નહાતુ.
દે રાજ સવારે સ્નાન પૂજન પતાવીને માર્ગે ચડી જતા. માગમાં સૌંદય થયા પછી એ ઘડી ગયે ને!કારસીનું પચ્ચખાણ પાળતા અને જમવા ટાણે સાથે લાવેલું ભાતું કાઈ પણ ગામડાનાં ગોંદરે બેસીને વાપરી લેતે. મધ્યાહ્ન પછી તે કાવડ લઈને ઘરભણી આવવા નીકળી પડતા...હાથમુખ ધર્મ વાળુ કરી લેતે. જો સૂર્યાસ્ત
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
