________________
૧૯૨
વિમલશ્રીને પ્રભાવ...! - ત્યારે ત્રીજે એક વર્ગ એવો પણ હતો કે જે દેદા શાહને ધર્મિષ્ઠ સંયમી, સદાચારી અને સાદાઈમાં રહેનાર માનતે હતો પરંતુ સાથોસાથ તેઓના મનમાં એમ પણ હતું કે, નારીનાં નયન બાણ આગળ મહાન તપસ્વીઓ અને ઋષિઓ પણ ચલિત થયા વગર રહ્યા નથી. દેદા શાહ તે ગમે તોય એક સંસ્કારી છે !
આ રીતે વિવિધ વિચારણા ચગવા માંડી અને જે દિવસે દેવગિરિમાં દેદા શાહે ઉપાશ્રયનું ખાત મુર્હત કર્યું તે જ દિવસે નાગિની દેવી પોતાના રસાલા સાથે વિદ્યાપુર નગરી તરફ જવા વિદાય થઈ. તેણે પિતાની સાથે વાઘ મંડળી, પાકશાસ્ત્રી, દાસ દાસીઓ, ચેકિયાતે, પિતાની પ્રિય સખી કુંદનમણિ વગેરેને લીધાં હતાં. તેને પ્રૌઢાવસ્થામાં આરે પહોંચેલે મુનીમ ચાર દિવસ પહેલા સ્વતંત્ર રહેઠાણની વ્યવસ્થા કરવા રવાના થઈ ગયો હતો.
નાગિનીનો વફાદાર મુનીમ વણિક પુત્ર હતો એટલે આવી હોડ ન કરવી જોઈએ એમ તે માનતો હતો. પણ ધણીને શું કહેવું? વિદ્યાપુર નગરીમાં આવીને તેણે તરત કઈ સારું અને એકાંત સ્થળે આવેલું મકાન મેળવવાની તપાસ કરી. તેમાં તેને બીજે દિવસે સફળતા પ્રાપ્ત થઈ વિદ્યાનગરીના એક ભાયાતનો ઉતારે ત્રણેક વર્ષથી સાવ ખાલી હતો. ભાયાત મૃત્યુ પામ્યો હતો અને તેને એકનો એક પુત્ર અત્યારે છ વર્ષને હતો. ઉતારે પણ ખાલી કરીને રાખી મૂક્યો હતો અને એક ઓરડામાં કેટલેક સામાન ભરી રાખ્યો હતો.
મકાનમાં સગવડતા સારી હતી. સારે એવો બગીચે હતો. નેકર ચાકરેને રહેવા માટેની દસ ઓરડીઓ હતી. માળી માટે બે ઓરડીઓ અલગ દિશાએ આવી હતી. અશ્વશાળા, ગોશાળા, રથગૃહ ઉપરાંત ઘાસચારે ભરવાનું એક ઘર હતું. બગીચો સુંદર હતો પણ અતિ. વિશાળ નહોતો.
રહેણાંક મકાનમાં પાંચ ઓરડા નીચે હતા અને એક બેઠક
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
