________________
દેતા શાહ
દરદાગીને-વેચીને પરણાવ્યો. ચારેક માસ ચાલે એટલું અનાજ ભરાવ્યું અને નાનો બંધ કરી શકાય એટલી મૂડી પણ રાખી હતી.
આવા ને આવા વિચારમાં સમય ક્યારે પસાર થવા માંડે તેની ખબર જ ન રહી. જ્યારે વિમલશ્રી ઓરડામાં આવી અને સંકેચ શરમભર્યા નયને સ્વામીના ચરણમાં નમી પડી ત્યારે દેદરોક. ભવિષ્યની ને ભૂતકાળની તમામ કપાનાઓને સ્મૃતિઓ અદશ્ય થઈ ગઈ, માનવીને સદાય મગ્ન રાખનારો વર્તમાન સામે ઊભે હતો.
ઓહ, જીવતરની પાંખ ! નવજીવનની પ્રેરણું, યૌવનની મધુર ઝાલરી અને જીવનભરનો સુખદુઃખને મીઠે સથવારો !
નારી માત્ર પુરુષની શય્યાશાયિની નથી. માત્ર પુરુષનું રમકડું નથી. માત્ર પુરુષની વાસના તૃપ્તિ નથી. નારી તે છે સુખનું સર્જન કરનારી અને માનવવંશની અમરતા સીંચનારી એક દિવ્ય-ભવ્ય દેવી !
દેદ પત્નીના નિર્મળ વદન સામે જોઈ રહ્યો. શું બેસવું ? આજ સુધી તે કેઈ નારીના ઓછાયે પણ આવ્યા નહોતે, સામાન્ય સમાન વયની સ્ત્રી બાથે સામાન્ય વાત કરવાને પણ પ્રસંગ પાડે નહાતા !
બજારમાં ફરે, દહેરે ઉપાશ્રયે જાય, કોઈ મુનિ મહારાજ પધાર્યા હોય તો તેમની સેવા કરે અને માસીબાની ભક્તિ કરે. આ સિવાય તેના મન માનસ પર અન્ય કોઈ છબી અંકિત થઈ નહોતી.
દેદ ઊભો થઈ ગયો. મનના વિચારોમાંથી ઝબકીને જાણે જમે. પત્નીના બંને હાથ પકડી લઈને બોલ્યોઃ “હું તારું સ્વાગત કેવળ અંતરના ભાવથી અને હૃદયની સંપત્તિ વડે જ કરું છું. તારા કંઠમાં આપી શકું એવો કોઈ અલંકાર નથી. તારી કમળ આંગળીને અભિનંદી શકે એવી કઈ એકાદ મુદ્રિકા પણ નથી ખરેખર, તને જોઈને મને લાગે છે કે મેં ઘણું ઉતાવળ કરી નાખી. માસીબાની ભાવનાને હું રોકી શકે નહિ.”
આછા હાસ્ય સહિત વિમલશ્રી એ કહ્યું : “સ્વામી શું નારી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
