________________
૧૪૦
દેદા શાહ
- “હું પણ એજ કહેવાનો હતો. માત્ર દસ ઘર દિગંબરોનાં છે. એ લેકે સંપ રાખે છે.”
તો પછી નકારશી જ કરે. એ માટે જે વિધિ હોય તે કરવામાં મને કઈ વાંધો નથી.”
આજ રાતે થાળી પીટવી પડશે. તે થઈ જશે. વિધિમાં તે નગરશેઠની આજ્ઞા લેવી જોઈએ. એ આપને મળી ગઈ છે. જમણ વખતે નગરશેઠને એક પાઘડી ને સવા રૂપિયો શ્રીફળ સાથે ચાંદલે કરીને આપવાનો. શ્રીસંઘ તરફથી પણ આપને પાઘડી બંધાવવામાં આવશે, અને ચાંદલો કરવામાં આવશે.
નકારશીમાં નાનાં મોટાં કેટલાં માણસો જમશે ?”
આમ તે પાંચસેને સીત્તેરનો સમુદાય છે. આપણે રસોઈ સે માણસની વધારે કરાવવી પડે છે. દેરાસરના પૂજારી, માળી, વસવાયાં વગેરેને પ્રસાદી રૂપે થાળીઓ આપવી પડશે.
“બરાબર છે. તો આપ એક હજાર રૂપિયા રોકડા મગાવી રાખજે. દરેક જમનારાઓને ચાંદલો કરીને પ્રભાવના રૂપે એક એક રૂપિયા આપવાની મારી ભાવના છે.” દેદા શાહે કહ્યું.
“અતિ નહિ કહેવાય ! એ કરતાં એક એક થાળી આપીએ. રૂપિયાની ચાર પાંચ મળશે.” નગરશેઠે કહ્યું.
આપવામાં વળી લભ શા માટે ! બધાં વસવાયા જે સંઘના હોય તે સર્વને પ્રભાવના આપવાની છે.” દેદ શાહે કહ્યું.
પછી વાતમાં વિશ્રામને સમય રહ્યો નહિ. જળપાન કરીને બંને પગપાળા નગરશેઠની પેઢી તરફ ગયા. કારણ કે દેદા શાહ મોટે ભાગે પશુઓવાળા વાહનમાં બેસતા નહોતા. માર્ગમાં દેદા શાહે જોયું દેવગિરિનાં લોકે તંદુરસ્ત અને સુખી દેખાય છે. બાળકે પણ ચખાં અને મસ્ત દેખાય છે. સ્ત્રીઓ તરફ નજર કરવાની દે શાહને ટેવ નહોતી. અને બંને નગરશેઠની બે બારણાવાળી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
