________________
૧૨૯
દેદા શાહની ભાવના શક્ય નથી. એટલે આ માટે આપણું સંઘના ચાર છ આગેવાનોએ ઉજનિ, નાંદુરી આદિ નગરોમાં ફાળા માટે બે એક મહિના જવું પડશે.”
એક આગેવાને વચ્ચે જ પ્રશ્ન કર્યોઃ “ગઈ સાલ તમે સ્થપતિ સાથે આ ઉપાશ્રય અંગે કંઈક વાત તો કરી હતી. તેણે ખર્ચનું અનુમાન કેટલુંક આપ્યું છે ?'
આને આ ઉપાશ્રયના પાયા પર જીર્ણોદ્ધાર કરવો હોય તે માત્ર દસ હજાર રીપ્યમુદ્રાઓનો ખર્ચ આવે અને ભળતાં મકાને લઈ વિશાળ ઉપાશ્રય બનાવીએ તે લગભગ સીત્તેર હજારનો ખર્ચ થાય. પણ મેં ઉપાશ્રયની મજબૂતી, ઉપાશ્રયના અંદરના ભાગમાં આવેલી શ્રીપુજની ગાદી પાસે પદ્માવતી દેવીના મંદિરની રચના અને વ્યાખ્યાન મંડપ વગેરે વિશાળ બનાવવા હોય અને મુની મહા. રાજાઓ માટેનાં નિવાસગૃહે તૈયાર કરવાં હોય તો લગભગ વધુમાં વધુ એક લાખ રૌમુદ્રાઓનો ખર્ચ આવે.” નગરશેઠે કહ્યું.
અહાહા ! એક લાખ રૂપિયા ! રાજાને દરબારગઢ પણ દસ પંદર હજારમાં થઈ જાય. આટલા રૂપૈયા ભેગા કરતાં પાંચ વરસ થઈ જશે. આપણો સંઘ આટલે બેજ ઝીલી શકે એ નથી. આ કરતાં બે પાંચ હજાર રૂપૈયા ખરચીને વટાવુકીને રંગરોગાન કરાવવા શું ખોટા ? અપાસરો કાંઈ સાંકડે છે નઈને ચોમાસા પહેલાં બધું થઈ જશે.” એક વૃદ્ધ શેઠિયાએ કહ્યું.
પછી તે ચર્ચાને વળાંક જુદે જ લેવાઈ ગયો. આજના સંજોગોમાં આટલું નાણું ભેગું કરવું ભારે કઠણ છે, ભવ્ય ઈમારત શા માટે કરવું જોઈએ, જે ભાગ નબળો છે તે સુધારી લેવો, વાટાવંટી કરાવીને ફરતે ઘીસીને લેપ કરાવવો, એ વરસની આવરદા મળી જશે. ને અપાસરો ભર્યોભર્યો થઈ જશે. આ રીતે વળાંક વળી ગયાં. દેદા શાહ જોઈ શક્યા કે આ સંઘ નાણું કાઢવામાં ભારે
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
WWW.jainelibrary.org
