________________
૧૨૬
દેદા શાહ
શાહને આજે મંદિરમાંથી પ્રાપ્ત થયા હતા. એટલે તેઓ પોતાના માણસને ઉતારે રાખી ઉપાશ્રયે જવા નીકળી ગયા.
ઉપાશ્રય બહુ દૂર નહતો...તેઓ પૂછતા પૂછતા પહોંચી ગયા, મુનિવરને ભાવપૂર્વક વંદના કરી ત્યાં બેઠા. ઉપાશ્રયના સામે ખૂણે દસ બાર જૈન આગેવાને ચર્ચા કરવા બેઠા હતા. આઠેક જેટલા જૈને મહારાજ શ્રી સામે બેઠા હતા.
એક શ્રાવક સામે જોઈને મહારાજશ્રી કહી રહ્યા હતા : આપની વાત સાચી છે, ઉપાશ્રય ભારે જીણું બની ગયા છે. સંભવ છે કે આવતા માસામાં કદાચ તૂટી પડે એ સિવાય અન્ય બે ઉપાય સાવ નાના હોવાથી ત્યાં માંડ પચાસ માણસ વ્યાખ્યાનમાં બેસી શકે. સાધ્વીજીઓ માટે ઉપાશ્રય સારો...પણ આ ઉપાશ્રયને જીર્ણોદ્ધાર થાય તે ગામ માટે ઉત્તમ છે.”
બીજા એક શ્રાવકે કહ્યું : “આમ તે આ ઉપાશ્રય પાયામાંથી કરવામાં આવે એવું જેને ઈચ્છે છે.”
નગરમાં ઘણા જૈન પરિવારો એવા છે કે જો તેઓ ધારે તો ક્યાંય હાથ લાંબો કરવા જવું ન પડે... અમે તે એમ જ માનીએ છીએ કે શુભકાર્યમાં ધન કોઈ દિવસ આડું આવતું નથી.”
બીજે ખૂણે બેઠેલા આગેવાને ઊભા થઈ ગયા હતા અને સહુ મુનિ મહારાજ પાસે આવ્યા. એક આગેવાને કહ્યું : “અમારા સ ઘપતિ આજે સાંજે ઉજજ્યનીથી આવી પહોંચશે એટલે આવતી કાલે વ્યાખ્યાન પછી અમે બધા અહીં વિચારણા કરશું.”
મુનિરાજશ્રીએ માત્ર પ્રસન્નતા દર્શાવી.
અને સહુ નમન કરીને જવા માંડ્યા. દેદા શાહ પણ નમન કરીને બહાર આવ્યા. તેઓ એટલું જાણી શકયા હતા કે ઉપાશ્રય બાંધવા માટે આવતી કાલે આગેવાને મળશે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
