________________
દેદા શાહ
ત્યારે તે લગભગ દરિદ્ર બની ગયે. નોકર ચાકર બધા ચાલ્યા ગયા હતા. માતા સમાન મમતા રાખનારાં માસી પણ વૃદ્ધ બની ગયાં હતાં. તેમની ઈચ્છા દેદાને ધરબારી કરવાની હતી પણ ઘરમાંથી
જ્યારે શ્રીની વિદાય થાય છે ત્યારે લેકે તે ઘરને વિચાર કરવા પણ થોભતા નથી.
આમ છતાં માસીએ પોતાના કેટલાક સગાંઓને વિનંતી કરી અને દેદને ઠેકાણે પાડવાની પિતાની છેલી આશા વ્યક્ત કરી. સગાએનાં હૈયે ભાવના જાગી કારણ કે દેદ નવજવાન હતા, સ્વસ્થ હતે, સુંદર હતું અને તેજસ્વી પણ હતું. વિનય, વિવેક, સંતોષ, ધર્મપ્રેમ, સત્ય, સેવાભાવ વગેરે ગુણે તો જાણે લેહીમાં જ મળેલા હતા. વંશ અથવા કુળની શે ભા આ રીતે જ પરખાય છે.
અને જે દિવસે લોકો ગુણની પરખ છોડીને સંપત્તિ અથવા ભૌતિક સુખના ગજ વડે માનવીને માપતા શીખશે તે દિવસે જીવતરમાં સારો આનંદ ભાગ્યે જ મળતો થશે.
માસીબાના એક સગાએ બાજુના એક મધ્ય ગામમાંથી આ ખાનદાન કુળને શોભે એવું કન્યા રન શોધી કાઢયું. કન્યાના પિતા સાથે વાતચીત કરી. ત્યાર બાદ માસીને મળીને કહ્યું : “માસીબા, તમારી આશા ફળે એવું લાગે છે.”
* શું કઈ કન્યા મળી ? '
“હા. અહીંથી બાર કેસ દૂર કરવાડા આવ્યું છે. તમને યાદ હોય તો તમે પણ તે ગામમાં.
“હા. હા.” મને યાદ છે. કેકરવાડામાં હું કુંવારી હતી ત્યારે મારા ભાઈ સાથે ગઈ હતી ને ચારેક વરસ રહી હતી.” માસીબાએ કહ્યું.
ઈ ગામમાં તોલા શેઠ નામના એક શ્રાવક રહે છે. પરિવાર બહુ માટે નથી. એક રંડવાળીબેન, ઘરવાળી એક જુવાન દીકરી ને એક નાનો દીકરે. દીકરીનું નામ વિમલશ્રી છે માસીબા, ખરેખર
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
