________________
રાજનો ભાવ...
૧૩ એકાદ સપ્તાહ પછી રાજાએ દેદા શાહને બોલાવ્યા. દેદા શાહ એકલા ગયા. વિમલશ્રી આજે સાધ્વીજીના ઉપાશ્રયે ગઈ હતી. કારણ કે ચાર ઠાણાઓ ગઈકાલે જ વિહાર કરી આવ્યાં હતાં.
રાજા રાણી શિરામણ આદિ પ્રાત:કાર્ય પતાવીને બેઠક ખંડમાં આવી ગયાં હતાં. આજ અહીં મહામંત્રી કે કોઈ આવ્યું નહોતું. બંને સામાન્ય વાત કરતાં હતાં અને દેદા શાહની રાહ જોતા હતા.
એ જ વખતે આદર સહિત દેદ શાહને બેઠક ખંડમાં લઈ જતે મહા પ્રતિહાર આગે.
રાજા રાણીએ ઊભા થઈ 'મીઠી નજરે સત્કાર કર્યો. રાજાએ કહ્યું : “આવ શેઠજી, આજ આપને એક પ્રશ્ન માટે તકલીફ આપી છે તો પ્રથમથી જ હું ક્ષમા માગી લઉં છું.”
કૃપાનાથ, હું તો એક નાનો પ્રજાજન છું.' કહી દેદા શાહે રાજા રણને નમન કર્યા. પરરપર કુશળ પૂછાયા પછી મહારાજા દેદા શાહને એક આસન પર બેસવાની વિનંતિ કરી. દેદા શાહ પુન:નમન કરીને સામેની ગાદી પર બેસી ગયા.
મહારાણીએ દેદા શાહનું નિરીક્ષણ કરી લીધું હતું. તેઓ સમજી શક્યાં હતાં કે દેદા શાહ માત્ર સુરૂપ છે તેમ નથી પણ વિન યાદિ ગુણોથી અલંકૃત છે, તેજસ્વી છે અને પ્રભાવશાળી પણ દેખાય છે. મહારાણુએ મૃદુ મંજુલ રવરે પ્રશ્ન કર્યો : “શેઠજી મારાં બહેનને સાથે કેમ ન લાવ્યાં ?”
મને મહા પ્રતિહારે કહ્યું હતુ પણ ગામના ઉપાશ્રયમાં ગઈ કાલે ચાર સાથીજી મહારાજાએ વિહાર કરતાં કરતાં આવેલાં, એટલે તેઓને વંદન કરવા અને વચ્યાવચ્ચને કંઈ લાભ મળે તો પામવા ગયાં છે. આપ જ્યારે આજ્ઞા કરશે ત્યારે તે આપને મળવા પ્રસન્ન હૃદયે આવશે.'
સારું. તો એક બે દિવસ પછી હું મારી દાસીને મોકલીશ.' મહારાણીએ કહ્યું.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
