Bhagavana Rushabhdeva

SR No.: 004519
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaybhikkhu
Publisher: Jaybhikkhu Sahitya Trust
Publication Year: 2008
Total Pages: 330
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & History
File Size: 14 MB

Page 75

આવતા જ હશે. આજે તો મારે સુનંદાને કુમાર સાથે યોજવી છે. હું તો જન્મથી એની સાથે જડાયેલી, અમને તો વિધિએ એકમેક માટે જન્માવ્યાં, પણ સુનંદા તો પારકા ઘેરથી આવે છે. એને અભિયુક્ત કરવા માટેનો મારે વિધિ કરવો ઘટે. હું જ મારા હાથે સુનંદાને કુમારના હાથમાં સોંપીશ; મારી જેમ જ એને પણ જાણે.”
“સુમંગલાબા, આપણે ત્યાં તો કદી આવું થયું નથી. આ મીંઢી તમારા કુમારને લઈ ન જાય !” એક દોઢડાહીએ કહ્યું.
ભલે ન થયું. મને કુમાર પર ભરોસો છે. કુમાર મારી સાથે ઘણી વાર આવી ચર્ચા કરતા, એ તો હસીને કહે : “આપણાં સંતાનને આમ નહીં જીવવા દઈએ. આપણી પુત્રીને કોઈના સાથે ને આપણા પુત્રને કોઈની પુત્રી સાથે નિયોજીશું. એમ કરીશું તો જ આ માનવકુળો વચ્ચેથી રોજની લડાઈઓ, વેરઝેર ઓછો થશે, આજે તેઓ ભેગાં થઈને જે ઝેરી લડાઈઓ લડે છે, એ ઝેર આ રીતે લોહીની સગાઈથી ઉતારી શકાશે.” હું બધું સાંભળતી પણ સમજમાં ન ઊતરતું. આજે સમજી. કેટલો ભવ્ય આશય ! કુમાર તો શરૂ કરે ત્યારે ખરા, હું તો આજે એનો આરંભ કરું છું.” દેવી સુમંગલાએ કહ્યું અને પછી સખીઓને કહ્યું :
અરે વાતુડિયણો, આમ વાદમાં ને વાદમાં વખત વીતી જશે. હે ધનુપ્રિયા, તું કોઈ શ્વેત ગૌનું દૂધ લાવ. અરે ચિત્રલેખા, તું માતૃગૃહનું નિર્માણ કર. હે અશ્લોચા, માતૃગૃહમાં બે જણા બેસે તેટલી જ જગામાં આસનની યોજના કરજે. કુમાર મને આગ્રહ કરશે. પણ મારે તો નથી બેસવું. હે પુંડરીકે, તું અંભોજિનીના પત્રમાં પવિત્ર સરયૂનું જળ લાવીને સુગંધી કરી છાંટજે.”
ભોળી સુનંદાએ જન્મ ધરીને આવું હેત નીરખું નહોતું. પોતાના સાથી તો કિશોર વયમાં જ ચાલ્યો ગયો હતો. સહુ એના તરફ દયા બતાવતાં, પણ આવી માયા એ ક્યાંય પામી નહોતી. માયા વગર મન શાન્તિ કેમ પામે ? આજ એ મનડાની અપરંપાર માયા પામીને વ્યાકુળ બની ગઈ. કયા શબ્દોમાં એ દેવીનો આભાર માને ? કઈ રીતે પોતાના હૃદયની અવ્યક્ત આભારવાણી પ્રદર્શિત કરે ? કઈ રીતે પોતે પ્રેમભરી સુમંગલા પર ઓળઘોળ થઈ જાય ?
સુનંદા સમજતી હતી, કે સોળે કળાના સૂર્ય જેવા વૃષભધ્વજને તો આ ૫૬ ભગવાન ઋષભદેવ