________________
“કેમ ?”’
“પેલી પર્વતવાસિની સુનંદાને કોઈએ જોઈ છે ?’ ગર્વિષ્ઠ સ્ત્રીને છાજતા રુઆબથી સુમંગલાએ પોતાના પ્રવાલ જેવા હોઠ કરડ્યા. એ હોઠ પર લોહીના ટશિયા ફૂટી આવ્યા.
“ઓ આવે સુજાતા; એ ત્યાંથી જ આવે છે.”
સુજાતા હાથમાં રાતા આસોપાલવનું પુષ્પ લઈને આવતી હતી. સહુ તેને ઘેરી વળ્યાં.
“અરે સુજાતા, પેલી મેરુપર્વતની રહેનારીને નીરખી ’'
“કોણ ?’’
""
“જેનો કુમારે સ્વીકાર કર્યો છે તે.
“હા, પેલી સુનંદા ? અરે, એ પેલી ચાલી આવે.”
સુજાતાએ લાંબા હાથ કરી આમ્રભવનના દ્વાર તરફ નિશાની કરી. ખરેખર, કોઈ અજાણી રૂપાળી સ્ત્રી મંદ મંદ ગતિએ આવી રહી હતી. દ્વાર સુધી વળોટાવા આવેલાં મેરુવાસી યુગલિકો સુનંદાની વિદાય લઈ રહ્યાં હતાં. સુમેરુપર્વતની અધિવાસિનીનું રૂપ એની છટા વિસ્તારતું હતું.
“હા બા, જાણે પૂનમનો ચંદ્ર પૃથ્વી ઉપર આવ્યો હોય તેમ ભાસે છે.” તેજસ્વી પ્રભાવવાળી, ડારી દે તેવા આભામંડળવાળી સુમંગલા એકીટશે સુનંદાને આવતી નીરખી રહી.
સૂર્ય જાણે સોમને નીરખી રહ્યો.
એક તરફ સોળે કળાએ પ્રકાશતું જાજરમાન સૌંદર્ય; બીજી તરફ જાણે શાંત, મનમોહન કૌમુદી પ્રસારતું લાવણ્ય !
એક કુળકરોના આવાસમાં પ્રગટેલું સુમન હતું; બીજું પહાડોની તળેટીનું વનપુષ્પ હતું. કોણ ચડે કે કોણ ઊતરે, એની વ્યાખ્યા અશક્ય હતી.”
સુમંગલા-ભોળી નારી–પોતાના કુમારની નવી જીવનસખી તરફ જોઈ રહી. પળવાર કોઈ અજાણ્યું વાત્સલ્ય એના હૃદયને મઘમઘાવી રહ્યું. સુનંદા ને પોતે જાણે એક જ માબાપનાં સંતાન ન હોય તેવી ભાવનામાં એ લીન બની ગઈ.
સુનંદા નજીક આવી પહોંચી હતી. એના મુખ પર જાણે મીઠાશનો મધપૂડો ઝરતો હતો; હોંશે હોંશે વહાલ કરવાનું મન થાય એવા ભાવ ત્યાં
રમતા હતા.
Jain Education International
અવિભક્ત આત્માઓ * ૪૯
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
