________________
પોતાના શિશુયુગલને આ રીતે તૈયાર થયેલું જોઈ માબાપ હવે સ્થાન ખાલી કરવાની તૈયારી કરતાં. એક દિવસે એકાએક પુરુષને બગાસું આવતું, સ્ત્રીને છીંક આવતી, ને બંને ગાઢ અનન્ત નિદ્રામાં સૂઈ જતાં. આકાશમાં મહાપક્ષી ચક્કર લગાવતાં; એ બંનેના દેહોને ઉપાડીને અદૃશ્ય થઈ જતાં.
સંસારની બાલ્યાવસ્થા આ રીતે વીતી રહી હતી, ત્યાં એક દિવસ એક મોટો બનાવ બન્યો.
વનના પ્રાંતભાગમાં રહેનારી વાઘણે હમણાં જ ત્રણ યુગલ સંતાનોને જન્મ આપ્યો હતો, ને પ્રસૂતિના કારણે એ અત્યંત ક્ષુધાતુર બની ગઈ હતી. ગમે તે રીતે એ ખાદ્ય મેળવવા જીવ પર આવી ગઈ હતી. એનો પતિ વાઘ પણ સાથે જ હતો. તેઓએ થોડે દૂર વૃક્ષની છાયામાં ગેલ કરી રહેલ એક માનવયુગલને નિહાળ્યું ને ભયંકર કિકિયારી કરી.
આ યુગલ આવી કિકિયારી ઘણી વાર સાંભળતું, પણ આજની ગર્જના એના રોમ રોમ ખડાં કરી રહી. તેમણે અજ્ઞાનપણે ભયંકર ચીસ નાખી. વાઘણ કૂદવાની તૈયારીમાં હતી. એનું ખાલી પેટ ખાદ્ય માટે પોકાર કરતું હતું. પણ તરાપ મારતા મારતી એ થંભી ગઈ.
એણે જોયું તો પાસેની ઝાડીમાંથી પહાડ જેવા હાથી પર બેસીને કોઈ સશક્ત પુરુષ ધસમસ્યો આવી રહ્યો છે. એની આજુબાજુ કેટલાંય માનવયુગલો દોડતાં આવે છે. કોઈના હાથમાં પથ્થરના ગોળા છે, તો કોઈના હાથમાં તીર્ણ પથ્થરની ફરસીઓ છે.
વાઘદંપતી વીરતા વીસરી પાછું ફરી ગયું. પેલું માનવયુગલ બંને દિશાના બંને બનાવોને આશ્ચર્યથી નિહાળી રહ્યું. ત્યાં તો પેલો ગજરાજ અને તેનો સંઘ નજીક આવી ગયો. અરે, વાઘનો એક ભય તો ગયો, પણ હવે આ ગજરાજનો બીજો ભય !
આ ગજરાજની અજબ ખૂબી હતી. બીજાં પ્રાણીઓ માનવ સામે પથ્થરો ફેંકી ન શકતાં, એમના કૂબાનું સત્યાનાશ વાળી ન શકતાં, વૃક્ષ પર જલદી ચઢી ન શકતાં, પણ વનનો આ રાજા બધી કળામાં પાવરધો હતો. એ પોતાની પ્રચંડ સૂંઢથી મોટામોટા પથ્થરના ગોળા ફેંકી શકતો; પાદપ્રહારથી કૂબાઓનો કચ્ચરઘાણ વાળી નાખતો, વૃક્ષને તો થડમૂળથી હલાવીને ઉખેડી ફેંકતો. પહાડ જેવા પ્રચંડ, આંધી જેવા વેગવંત આ પ્રાણીને જોઈ માનવોના તો રામ રમી જતા. ૨૮ ભગવાન ઋષભદેવ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org