Bhagavana Rushabhdeva

SR No.: 004519
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaybhikkhu
Publisher: Jaybhikkhu Sahitya Trust
Publication Year: 2008
Total Pages: 330
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & History
File Size: 14 MB

Page 32

પુત્રી, શાન્ત થા! સઘળી વિપત્તિઓના વરસાવનાર, દેવોના પણ દેવ ઇંદ્ર તારું પિતૃપદ લેવાનું સ્વીકાર્યું છે. તું ઇંદ્રની પુત્રી ! તું એકલી નહીં, અનાથ નહીં, બધા તારું માન કરશે. તારું નામ સુનંદા !”
બાળાના વિષાદઘેર્યા ચહેરા પર આનંદની રેખાઓ તરવરી ઊઠી. એ ભોળીના પગોમાં નૃત્ય આવી ગયું. આજે, એ એકલી નહોતી. ઇંદ્રની – જે દેવ સહુનું સર્વનાશ કરી શકે તેવા અદશ્ય-અગોચર દેવની – વાદળની પાછળ વસનાર મહાન દેવતાની એ પુત્રી હતી !
શાંતિ, શાંતિ, શાંતિ ! પૂજારીજીના નવા તત્ત્વજ્ઞાને આખી યુગલિક દુનિયામાં આશ્વાસનની શાંતિ પ્રસરાવી, દેવીપ્રીતિની પૂજા પ્રગટાવી. માણસ નિર્ભય બન્યા, દેવના પૂજારી બન્યા. કંઈ અપ્રિય ઘટના ઘટતી કે સહુ દેવને યાદ કરતાં, એને રીઝવતાં, એની મહેરબાની માગતાં. આમ થોડાએક દિવસો પૂજા ને નેવેદ્યમાં વીત્યા, પણ આખરે આ શાંતિ પોકળ જણાઈ. 1 યુગલો ટપોટપ ઓછાં થવા લાગ્યાં હતાં. મૃત્યુ અહીં કદી કરુણ નહોતું બન્યું, પણ હવે તો કરુણ મૃત્યુ જ થતાં હતાં. વૃક્ષ અને છાયાની જેમ નિત્યસહવાસી માનવજીવન અલોપ થતું હતું. ક્યાંક વૃક્ષ રહેતું તો ક્યાંક વૃક્ષ વગરની છાયા રહેતી. ક્યાંક એકલી સ્ત્રી રડતી હતી, તો ક્યાંક એકલો પુરુષ દીનહીન બની રઝળતો હતો.
નિરાધારતા પૃથ્વીના સુખને શોષી રહી હતી.
ભય, ભય ને ભય ! ભયનું જ જાણે જીવન જિવાતું હતું. વનમાં ને ઉપવનમાં સ્વૈરવિહાર કરતાં હવે તેઓ ડરતાં હતાં. મૃત્યુ એમને નિરાધાર બનાવવા જાણે છૂપો વેશ લઈને પાછળ ઘૂમતું હતું. માણસના મનનો આરામ લૂંટાયો હતો. ભય, તિરસ્કાર ને સ્વાર્થના પડછાયા પથરાયા હતા. સુંદર વનરાજી એમને છોડતી હતી. પિતા જેવાં ઝાડ કપાયાં હતાં. માતા જેવી ઝાડીઓ ઓછી થઈ હતી. કલ્પવૃક્ષ હવે પાંગરતાં નહોતાં. કામધેનુ હવે રહી નહોતી.
જંગલોમાં વારંવાર દાવાનળ જાગતો હતો. જીવવાની ઇચ્છાવાળાં આ યુગલિકો ખુલ્લા મેદાનોમાં ટોળે વળતાં હતાં. ખાનપાનની પણ હવે ખેંચ પડતી હતી.
પવન જોરથી વાતો ને એ ડરતાં. આકાશમાં એકાદ વાદળી દેખાતી ને સહુ ક્રૂજતાં. વનપ્રદેશમાં દવ લાગતો ને બધાં નાસભાગ કરતાં. ભય,
જિજીવિષાનું જુદ્ધ ૧૩