________________
૨૬
વસંતોત્સવમાં વૈરાગ્ય
ઋતુરાજ વસંતનો અવતાર થયો હતો. દક્ષિણ દિશાનો પવન વન, ઉપવન, બાગ, ઉદ્યાન સહુને વીંધતો મીઠો મધુરો વાતો હતો. વાવ, દ્રોણી ને ઝરણાંનાં જળ ઠંડાં મીઠાં અમૃત જેવાં બન્યાં હતાં. શિશિરનાં બંધનોથી થીજી ગયેલી પ્રકૃતિ જાણે આજે બધાં આવરણો હઠાવી મુક્ત રીતે વર્તતી હતી.
લતાઓ પીનપયોધરથી લચી ગયેલી કૃશોદરીની જેમ પુષ્પગુચ્છોના ભારથી ઝૂકી ગઈ હતી. અશોક, બકુલ ને કુરબક–જેઓ સુંદર સ્ત્રીઓના પદાઘાત વિના સહેજે પાંગરતાં નહોતાં, તેઓની આશા આજે ફળવાની હતી. કોઈ સુંદરી પતિને ચેષ્ટિત કરવા અશોકને ભેટશે, કોઈ બકુલને આલિંગશે, ને કોઈ પોતાના મુખના સુગંધિત પાણીની પિચકારી નાખશે.
વનકોકિલાઓ ગૃહકોકિલાને વહેલી સવા૨થી પંચમ સ્વરે આમંત્રી રહી હતી. નાની નાની શીંગડીઓવાળા મૃગ કૂદતા કૂદતા મૃગનયનીઓને આજના ઉત્સવની યાદ આપી રહ્યા હતા. અરે ! ગૃહાંગણમાં રમતાં પક્ષીઓ પણ આજ વહેલી સવારથી વન તરફ ઊડી ગયાં હતાં.
બધે એક જ સાદ પડતો હતો : ભલા, આજ પૃથ્વીનાથ વસંતોત્સવે પધારવાના છે, અને તમે હજી ઘરમાં ભરાઈ રહ્યા છો ? ઘેર ઘેર જુવાનો ને જુવતીઓ ફરતાં ફરતાં સંદેશ પહોંચાડી રહ્યાં હતાં, સરખેસરખા મિત્રો હાથ પકડીને ખેંચી જતા હતા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
