________________
છે કે ન મધુપ્રવાસ કે ન ફૂલસંચયની કદી ઇચ્છા થાય છે. કૌમુદીવિહાર કે વૃક્ષના ઝૂલે તો જાણે કદી જવું જ નથી. ગજખેલનમાં પણ એને રસ નથી. વેણીગૂંથન તો એ વીસરી ગઈ છે. એ પુત્રઘેલીને કદી મારી દયા પણ આવતી નથી.” સામર્થ્યનો અવતાર ભરત જાણે ઓશિયાળો બનતો લાગ્યો. ભલી સુંદરી એકદમ પાસે સરી ને એને ખભે હાથ મૂકી બોલી :
ભરત !” “શું, સુંદરી ””
“નિસ્તેજ ન થા ! પિતાજીનું આખું શાસન તારે નભાવવાનું છે.” “એની ચિંતા નથી, પણ મારા વિજયને સત્કારનાર કોઈ જોઈએ છે ! પૃથ્વીની પરકમ્મા કરી આવું ને પ્રેમભર્યા શબ્દ સાથે વહાલ કરનાર કોઈ મળે તો મને કદી થાક ન ચઢે. સુંદરી, તને મારી દયા આવે છે ?'’
“હા.”
“મારાં સ્વપ્નાં તું જાણે છે ?''
“હા.”
“મારા જીવનમાં તું છાંયો બનીશ ?'
“અવશ્ય.''
“અવશ્ય ? સુંદરી, શું મારી મિત્રતા હું કબૂલ કરે છે ? અરે, મારી નસોમાં ભુવનવિજયી લોહી દોડવા લાગ્યું છે. સુંદરી, તું હવે મારે પડખે છે – મારાં સહુ સ્વપ્ન સાચાં થશે.” પૃથ્વીનો મહાન રાજા, સૃષ્ટિનો એક શાસનપતિ, સંસારના એક આદર્શ સોહામણા ભરતે દોડીને સુંદરીને ખભા ૫૨ ઉપાડી લીધી. એ જોતજોતામાં દોડતો દોડતો દૂર નીકળી ગયો. સુંદરીના પગમાં કેસૂડાના પુષ્પનું વલય હતું તો સુગંધ વગરનું, પણ વગર સુગંધે ભરતની મનસૃષ્ટિને એણે ખુશબોથી ભરી મૂકી હતી.
“સુંદરી, મારી આયુધશાળામાં ચાલ ! તારા ભરતનો પ્રતાપ જો !'' સુંદરીએ ભરતના કેશમાં પોતાની આંગળીઓ રમતી મૂકી.
Jain Education International
-
For Private & Personal Use Only
નવું શાસન * ૨૩૩
www.jainelibrary.org
