Bhagavana Rushabhdeva

SR No.: 004519
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaybhikkhu
Publisher: Jaybhikkhu Sahitya Trust
Publication Year: 2008
Total Pages: 330
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & History
File Size: 14 MB

Page 24

હવે કોઈ ખાસ બનાવની આગાહી નજીક હતી. પુરુષ સ્ત્રીને વધુ ને વધુ હેત કરતો. સ્ત્રીની પોયણા જેવી સુંદર આંખોમાં મમતાના ઓઘ ઊભરાતા. આખરે એ ઘડી, એ પળ, આવી પહોંચતી. વનમાં વાંસ ફૂટતા હોય એવા અવાજ થવા લાગતા. આખરે સ્ત્રી હાશકારાનો શબ્દ બોલતી, ને બીજી ક્ષણે એમ લાગતું કે એ માતા બની છે; એ એક નહીં પણ એકસાથે બે સંતાનોની માતા બની છે.
પુત્રપુત્રીનું યુગલ સામે કિલકિલાટ કરે છે. અહીંનો માનવી કવિતા નહોતો કરી જાણતો, પણ કવિતાનું જીવન એ અવશ્ય જીવતો ! અહીં ધર્મ નહોતો કે જેથી અધર્મ હોય. સંતાનજન્મ એ એમનો પરમ ને ચરમ ધર્મ, કારણ કે સંતાન એ એમનો જીવનોત્સર્ગ લેખાતો.
જીવનની સાધના જીવનભેટથી પૂરી થતી.
ક્ષીણ બનેલાં માબાપ હવે પોતાનું ભાવિ સમજી લેતાં. તેઓ આખરી પ્રવાસના દિવસ માટે તૈયારી કરતાં. આજે કોઈ લાંબે પ્રવાસે જાય ને હૈયાનાં અમૃત ઊછળે, એમ હૈયાનાં અમૃત સિંચતાં.
બાળયુગલ હવે પગલાં ભરવા માંડ્યું છે. આંગળીએ આંગળી ભેરવી બંને દોડે છે, ફળ વીણે છે, સરિતામાં સ્નાન કરે છે, પર્વત પર ચઢે છે ને કંદરામાં ઘૂમે છે.
આ બધું નીરખી, કર્તવ્યની ઇતિશ્રીનો આછો સંતોષ લઈ એ માતાપિતા શાંતિથી કોઈ સુંદર ફૂલઝાડ નીચે સૂઈ જાય છે. એ ઘડી કે પળની નિદ્રા નથી, અનંત એ નિદ્રા છે. હવે એ જાગશે નહીં. જે જાગવાનાં નથી એનો શોક શો ! અહીં તો મૃત્યુ પણ જીવનનું એક અંગ જ છે ને !
જીવનવેલનાં આ માનવ-ફૂલડાં ફરીથી એ જ રીતે પલ્લવતાં ને કરમાતાં, ને એ સંસાર એમ ને એમ ચાલ્યો તો.
આવી વસંતને ટાણે વનશ્રીનો ઉપભોગ લેતું પેલું યુગલ પણ એ જ સંસારનાં પ્રાણી હતાં. સંતાપ એમણે જોયો નહોતો. શોક એમણે જોયો નહોતો. આનંદ, હર્ષ ને ઉલ્લાસના ફુવારામાં તેઓ સદા નાહતાં હતાં.
બંને ગ્ણાં હાથના અંકોડા ભીડી પર્વત પરથી સરકતાં હતાં, વૃક્ષ પરથી કૂદકા મારતાં હતાં, મધુર નિકુંજોમાં એકબીજાં છુપાઈને એકબીજાંને શોધતાં, ઝરણાનાં જળમાં પડી છબછબિયાં બોલાવતાં હતાં. દિશા ને કાલનું અસ્તિત્વ ભૂલી તેઓ આનંદક્રીડામાં મસ્ત બન્યાં હતાં.
ઝંઝાવાત પ