________________
હતો. અરે, પર્વતવાસિની સુનંદાના પુત્ર સિવાય બીજું કોણ આવી મીઠી વીણા બજાવી શકે ?
સહુ સ્તબ્ધ બનીને ઊભાં રહ્યાં. કાળ ને અવસ્થા, મનુષ્ય અને પશુના ભેદ જાણે ભુલાઈ ગયા.
સ્વર વહેતા રહ્યા. અંતે ધીરી ઝણઝણાટી સાથે વીણા થંભી.
ઊંઘમાંથી જાગતાં હોય એમ સહુ જાગ્યાં. વૃષભશ્રી હજી ભરતને ખભા પર ઉપાડીને ઊભી હતી; ને ભરત પોતે સ્વરોની સાથે પોતાની આંગળીઓ ડોલાવતો વૃષભશ્રીના માખણશા કુમળા ગૌર ગાલો પર ધીરી ધીરી થપાટ લગાવી રહ્યો હતો. | સ્વરઘન પૂરું થયું હતું.
“જો લુચ્ચો, એક તો ખભા પર ચઢાવીને લાવી, ને વળી આ તોફાન ! વૃષભશ્રીએ ક્રોધમાં ભરતને નીચે પછાડ્યો. જા, આજે પિતાજીને કહી દેવાની.”
“હુંયે પિતાજીને કહેવાનો છું, મારે સહોદર સખા તરીકે વૃષભશ્રી જોઈએ છે ! આ બ્રાહ્મી તો જો ને ! જાણે ઠંડું માટલું ! સહોદર તો જરા તારા જેવું મારકણું, જરા તોફાની હોય તો મજા આવે.”
“તે તારે દેવી સુમંગલાને કહેવું હતું, કે એને પેટ મને જન્માવે. જરા શરમ તો રાખ ! કોઈની સહોદરાને પોતાને માટે લઈ જવી છે ! પૃથ્વીનાથનો પુત્ર થયો, તેથી શું? અરે, ફરિયાદ કરીશ તો હાડકાં ખોખરાં થઈ જશે”
વીણાના સ્વરો થંભી ગયા હતા. બાહુબલી કૂદીને બધાની વચ્ચે આવી ઊભો, હસતો હસતો બોલ્યો :
કહો, શરત પૂરી થઈને ?” “જરૂર. અને તું જીત્યો, ભરત હાર્યો,” બ્રાહ્મીએ કહ્યું. “કેમ ?” ભરતે વાંધો લીધો. “તેં બળનો ઉપયોગ કર્યો; એણે પ્રેમનો ઉપયોગ કર્યો.” બ્રાહ્મીએ કહ્યું.
“જૂઠી વાત. દુનિયામાં બળિયાના બે ભાગ છે. અરે, વીણા વગાડી એમાં તે શું વીરવ દાખવ્યું ?”
વીરત્વ એમાં જ છે.” “જૂઠી વાત.”
“તો ચાલો આપણે પિતાજી પાસે ન્યાય કરાવીએ. જો, એ આવે_બંને માતાજી પણ સાથે છે.” ૧૯૪ ભગવાન ઋષભદેવ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org