Bhagavana Rushabhdeva

SR No.: 004519
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaybhikkhu
Publisher: Jaybhikkhu Sahitya Trust
Publication Year: 2008
Total Pages: 330
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & History
File Size: 14 MB

Page 21

પુરુષ સુંદર હતો, એવી જ સ્ત્રી મનોહરા હતી. એના શ્યામરંગી દેહમાં ઉઠાવદાર ભભક હતી. એના હોઠ પ્રવાલ જેવા હતા. એની આંખો નીલોત્પલ જેવી હતી. કમળપત્રથી એણે પોતાનું સુમધુર ઉન્નત વક્ષસ્થળ ઢાંક્યું હતું. એના કાળા ભમ્મર કેશકલાપમાં ડોલર ને મુચકુંદનાં ફૂલોની ગૂંથણી હતી. એના પગની પાનીનો ફૂલગુલાબી રંગ પૃથ્વીના સોનેરી રંગ સાથે મળીને અનેરી શોભા પામતો હતો.
કસ્તુરીની સુવાસ એના શ્વાસમાં હતી, ને એના પ્રસ્વેદમાં કરૃર ને કૃષ્ણાગરુ મહેતાં હતાં. એના અધખુલ્લા ઓષ્ઠમાંથી વારે વારે હાસ્યગંધ
સ્ફરતું હતું. કમળદંડ જેવા બે ખુલ્લા હાથોમાં એણે અશોકનાં રાતાં પુષ્પોનાં વલય પહેર્યા હતાં.
વસંત વને વન હસી રહી હતી. હાસ્ય-તંગ ઉડાડતું આ યુગલ વનમાં ફરતું આમોદક્રીડા કરી રહ્યું હતું. એક પ્રાણ ને બે દેહ જેવાં આ બંને નદીઝરણાંને કાંઠે બેસી જલશકર ઉડાડતાં, કદી કોઈ પંખીની પાછળ પડી તેના જેવા ટહુકા પાડતાં, વન ગજવતાં, કદી કોઈ સુવર્ણમૃગને પકડીને એની સુંદર ત્વચા સાથે પોતાના મુલાયમ કપોલ ઘસતાં.
વસંત બહારમાં હતી, એવું આ યુગલ પણ બહારમાં હતું. અહીં ન કોઈ રોકનાર હતું, ન અહીં કોઈ શરમાવનાર હતું. ન ઈર્ષા હતી, ન અસૂયા હતી. સંતોષભરી આ સૃષ્ટિ હતી. સમૃદ્ધિનો સૂર્ય ને શાન્તિનો ચંદ્ર અહીં સદા ચમક્યા કરતો. ઊંચા ઊંચા કીડાશેલો પર અત્યુત્તમ ઔષધિઓ ઊગતી. ને એની ઊંડી કંદરાઓમાં જીવનરસનાં અનેક ઝરણાં ઊભરાતાં.
નાનાં નાનાં મેદાનો પર માતાના સ્તન જેવા મીઠા ડુંગરા પથરાયેલા હતા ડુંગરની તળેટીમાં સુંદર ઉપવન વસેલાં હતાં. ઉપવનોને બારે માસ લીલાંછમ રાખતાં નાનાં નાનાં ઝરણાં, આભ-ઊંચા ડુંગરા માથેથી રમતિયાળ કન્યાના ઝાંઝર જેવો ઝણકાર કરતાં, વહ્યાં આવતાં. અહીં લીલોતરીથી છવાયેલા ડુંગરોનાં શિખરો પર કોઈ મહાકવિનો કળામય મેઘ અલકાનગરી રચતો. - અહીંના પર્વતોમાં ચિંતામણિ-રત્ન થતાં. અહીંનાં ઉપવનોમાં કલ્પવૃક્ષ ઊગતાં. અહીંનાં મેદાનોમાં કામધેનુઓ દૂઝતી. માનવીને જે જોઈએ તે, જ્યારે જોઈએ ત્યારે, અહીંથી મળી રહેતું. અહીં જીવનકલહ નહોતો, કારણ કે જીવનની અનિવાર્ય જરૂરિયાતો સ્વાભાવિક રીતે સંતોષાતી. અહીં વસ્તુ હતી, કિંમત નહોતી; માત્ર એનો ઉપયોગ હતો. ૨ ભગવાન ઋષભદેવ