________________
પરથી આટલી મીઠાશ ઝરે છે એને ચૂમી લેવાનું દિલ થાય છે.” મહાદેવી આગળ વધ્યાં.
“દેવી, ચુંબનો ચોડવાનો તમારો હક્ક ગયો. હવે તમારાં બાળક એનાં હકદાર. પણ દેવી, હજી તમારી એક ફરિયાદ બાકી છે.” પૃથ્વીનાથે દેવી તરફ જોઈને હસતાં હસતાં કહ્યું.
“અરે, આટલી ફરિયાદોમાં ન ફાવી તો એમાં તો ફાવવાની આશા જ કયાંથી ? એમાં તો ન્યાયમૂર્તિ પોતે જ ગુનેગાર છે.”
“તો થોડી વાર ન્યાય કરવાનો અધિકાર મને આપો,” સુનંદાએ વચ્ચે પડતાં કહ્યું, “દેવી, સંભળાવો તમારી ફરિયાદ.’
હે પ્રસ્થાપિત રાણીજી, આ મારી વેણીની દશા નિહાળી ? એની રક્ષાનો ભાર કુમાર વૃષભ, તે આજના પૃથ્વીપતિને માથે ચિરકાળથી રહ્યો છે, પણ સિંહાસનાસીન થયા પછી તેઓ આ વેણીની રક્ષામાં મંદ થયા છે, ને છેલ્લા કેટલાય દિવસોથી તો એની સંભાળ પણ લીધી નથી.'’
“ભારે ગુનો ! આ તો કર્તવ્ય-વિસ્મરણ કહેવાય. પણ એની શિક્ષા વિચારું તે પહેલાં પ્રતિપક્ષને કંઈ કહેવું હોય તો કહી લે ! શિક્ષાની જાહેરાત થયા પછી બચાવની તક નહીં રહે,” સુનંદાએ છટાભેર કહ્યું.
“બચાવમાં કંઈ કહેવું નથી, ન્યાયનો આદર કરું છું. ન્યાયમૂર્તિ !' પૃથ્વીનાથ ઋષભદેવે વિનયપૂર્વક અંજલિબદ્ધ થઈને કહ્યું.
“તો ગુનો સાબિત છે. મારું ફરમાન છે, કે પૃથ્વીનાથે પોતાનું કર્તવ્ય તાત્કાલિક સંપૂર્ણ કરવું ને ફરિયાદીની કૃપા હાંસલ કરવી. ન્યાયમૂર્તિ તરીકે અમારી પણ ફરજ છે, કે એમાં સહાય કરવી. અમે ફૂલ વીણી લાવીશું. એટલી વારમાં વેણીગૂંથન પૂર્ણ થવું જોઈએ.'
અને સુનંદા ફૂલ લેવાને મિવષે બહાર ચાલી ગઈ. એ પાછી આવી ત્યારે વેણીગૂંથન સંપૂર્ણ થયું હતું.
દેવી સુનંદાએ વેણીમાં ફૂલ નાખતાં કહ્યું : “હમણાં પ્રતિહારી ખબર આપી ગયો ઃ ભરત વગેરે સરયૂતીરે ગયા છે. ચાલો, આપણે પણ ત્યાં જઈએ.”
“ચાલો !’’ પૃથ્વીનાથે કહ્યું, ને થોડી વારમાં રાજહસ્તી પર આરૂઢ થઈ સહુ સરયૂ તરફ જતાં જોવાયાં.
૧૮૬ * ભગવાન ઋષભદેવ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org