Bhagavana Rushabhdeva

SR No.: 004519
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaybhikkhu
Publisher: Jaybhikkhu Sahitya Trust
Publication Year: 2008
Total Pages: 330
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & History
File Size: 14 MB

Page 202

સુનંદા, જન્મીને તેં કદીયે ભૂલેચૂકે પણ કોઈને એકાદ અપ્રિય વાક્ય પણ કહ્યું છે ? કદી કોઈનું જરાય અપ્રિય આચર્યું છે ?”’
“મેં તો ભીખ માગીને રાજ લીધું છે સ્વામી ! મને એવાં ગુમાન શાં? ભૂતકાળને યાદ કરું છું ત્યારે, મારા મન પર એક વાત અંકિત થાય છે ઃ દેવી સુમંગલાએ મારે કાજે કેવો મોટો ભોગ આપ્યો ! કોઈ પોતાના પ્રાણને વિભાજિત કરે ? એક રાજરાણી અંતરના આનંદનો અર્ધોઅર્ધ ભાગ ભિખારણને વહેંચી આપે ખરી ?''
પ્રિયે ! હવે તો આ સંસારમાં એવું બનશે : એક માતાને પેટે જન્મેલાં પતિ-પત્ની નહીં રહે, ભાઈ-બહેન બનશે. ભાઈ-બહેન એકએકથી પોતાની જાતીય ક્ષુધા કદી નહીં શમાવે,”
“એ તો સંસાર માટે જે પ્રિય ને મંગળ હશે તે જ તમે કરશો, નાથ ! મને તો શ્રદ્ધા છે. આપે મને સ્વીકારી તો આખો યુગલિક સંસાર તરી ગયો. આજ તો આ પૃથ્વી ઉપર દેવ પણ વસવા માગે છે.”
“આડી વાતો પર ઊતરી ગયાં આપણે.” સુનંદાના ખુલ્લા બાહુને પોતાનો કંઠપાશ બનાવતાં પૃથ્વીનાથે કહ્યું, “તારું સ્વાસ્થ્ય કેવું છે ? તારી ચિંતા મને દિનરાત સતાવે છે.”
“મારી ચિંતા ? મને કોઈ જાતની ચિંતા નથી. નાથ, આટલું સુખ હોય તો માનવીને હોંશે હોંશે મરવાનું મન થાય. આ ખોળામાં તો આજ મૃત્યુ આવે તો જાણે આજે જ ઊંઘી જાઉં, ત્યાંથી ફરી કદી ન ઊઠું.”
પૃથ્વીનાથનાં મોટાં અણિયાળાં નેત્રો સહેજ ભીનાં થયાં. એ સુનંદાની સુકુમાર દેહશ્રીને જાણે નેત્રો દ્વારા પી જવા માગતા હોય તેમ એકીટશે જોઈ રહ્યા. બુઝાતા દીપક જેવું રૂપ કૌમુદી-શા આ દેહ પર નવી સુશ્રી જગાવી રહ્યું હતું.
પૃથ્વીનાથે સુનંદાનાં રૂપાળાં ગાત્રો પર હાથ પ્રસાર્યા. સુનંદા કોઈ અનન્ત સુખના આસ્વાદમાં આંખ મીંચીને પડી રહી.
આવી સુખદ લાખેણી ક્ષણો કેટલી વીતી હશે. એ કહેવું શક્ય નથી. પણ એ સુખદ ક્ષણોનો અંત એક મિષ્ટ ને પ્રતાપી અવાજથી આવ્યો.
દેવી સુમંગલા ચાલ્યાં આવતાં હતાં. એ પૃથ્વીનાથની શોધમાં નીકળ્યાં હતાં. વનશ્રીમાં રમવા ગયેલા ભરત અને બાહુબલીની પાછળ એમને જવું હતું, અને આજ વેણી વણગૂંથાયેલી હતી.
સંસારનું કલ્પવૃક્ષ ૨ ૧૮૩