________________
આકર્ષણ છે ! એની કળાઓ પાસે મારા મયૂરની બધી કળાઓ ફિક્કી લાગે છે. મારો સોળ કળાનો સ્વામી એની સામે એક કળાનો થઈ જાય છે!”
આ બધું મને ખુશ કરવા તો નથી કહેતી ને ?”
ના. ભરત સૂર્ય જેવો પ્રતાપી છે, પણ હંમેશાં એક પ્રતાપ બીજા પ્રતાપ તરફ આકર્ષાય. નૃત્યનિપુણા સુંદરીને જોઈ એ ઘેલો બની જાય છે. રાજા દેવયશની પુત્રી ઋષભશ્રીને નીરખી એની કલા પાંગરે છે, ત્યારે બાહુબલીને કોઈની તમા નથી હોતી. એ તો મનસ્વી રીતે નૃત્ય કરે છે. એ કલાનો સ્વયં ભંડાર છે. એને કોઈની પ્રેરણાની જરૂર નથી. સુનંદા ! તમારી શાન્તિ અને કાન્તિ બંને એને વરી છે. જોઈ જોઈને મન ધરાતું નથી. દેવકુળમાં હોત તો હું એને જ સ્વામી કરત.”
નીલાંજના ! તમને દેવીઓને કોઈને સ્વામી કે કોઈને સેવક કરવામાં ભારે રસ. સારું જોયું કે સ્વકાજે પચાવી પાડવું. સ્વાર્થ કાજે શોધેલો સ્વામી તમારું શું કલ્યાણ કરે ? પણ, હા નીલાંજના, તારું છેલ્લું નૃત્ય તું ક્યારે શીખવવાની છે ?”
અલ્પ સમયમાં જ. પછી હું સરયૂતીરના કોઈ પર્વતશૃંગ પર વસવા ચાલી જઈશ. પર્વતના વાસીને મેદાન અનુકૂળ નથી આવતું.”
“વાત તો સાચી છે. નીલાંજના, સંતાનનો જન્મ આપ્યા પછી, જાણે હું ઉત્તરોત્તર નિર્બળ બનતી ચાલી છું. જેમ આંગણામાં જલતા ગૃહ-અગ્નિમાં નવાં કાષ્ઠ ન નાખીએ ને એને સળગતો રાખીએ, તો એ ધીરે ધીરે બુઝાતો જાય છે. એક—બે ફૂંક મારીએ ત્યારે એમ લાગે છે કે હવે જરા તેજસ્વી થયો; પણ એ તો અંતે ઝડપથી બુઝાય છે.”
“સુનંદા, બુઝાવાની વાતો ન કરશો. પછી આ પૃથ્વી પર મારો કોણ આધાર રહેશે ? તમને દેખીને તો હું જીવું છું. તમારા પ્રાણ સાથે મારા પ્રાણ પણ નીકળી જશે.”
“ઘેલી ! સંસારનો નિયમ પણ કેવો વિચિત્ર છે ! હું કોઈના પ્રાણ પર ઘેલી છું, તો તું વળી બીજા કોઈના !”
“સુનંદે, કોના પ્રાણની વાત ચાલે છે?” અચાનક દ્વારોપાત્ત પર અવાજ સંભળાયો. અવાજ મીઠો હતો. આડી પડેલી સુનંદા સ્વસ્થ થઈ ઝટ ઝટ ઊભી થવા લાગી. એના પાંડુવર્ણા મુખ પર રતાશની રેખાઓ દોડવા લાગી હતી.
સંસારનું કલ્પવૃક્ષ ૧૮૧
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org