Bhagavana Rushabhdeva

SR No.: 004519
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaybhikkhu
Publisher: Jaybhikkhu Sahitya Trust
Publication Year: 2008
Total Pages: 330
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & History
File Size: 14 MB

Page 157

સુનંદાના દેહ પર એ અત્યંત શોભા આપવા લાગી. આ દરમ્યાન સ્તનપાન પૂરું કરી ભરત પોતાની બહેન બ્રાહ્મી સાથે ખેલવા લાગ્યો હતો.
“બહેન, કુમાર સાથેના પ્રવાસમાં તારો દેહ અત્યંત શ્રમિત થયો છે. તારે આરામની બહુ જ જરૂર છે. આવ બહેન, તારી વેણી ગૂંથી દઉં.”
સહેજે સ્નેહ ઊપજે એવી સુનંદાના મસ્તકને દેવી સુમંગલાએ બે હાથમાં લઈ વક્ષસ્થળ પર લીધું. પછી થોડી વાર એના મુખસૌંદર્યને નીરખી રહી. એકાએક આવેશમાં આવીને એને ચૂમી લીધું.
“સુનંદા, ઘણી વાર મને એ દિવસ યાદ આવે છે, જ્યારે તું આમ્રભવનના દ્વાર પર આવી હતી; અરેરે, મેં તારો કેવો તિરસ્કાર કર્યો હતો ! સંસારમાં મારા જેવી સ્વાર્થી સ્ત્રી બીજી કોઈ નહીં હોય”.
સ્વાર્થી નહીં, તમારા જેવી સ્વાર્પણપ્રેમી કોઈ નહીં હોય, એમ કહો ! દેવી, કેવી દશામાં તમે મને સ્વીકારી ! કેટલો આત્મભોગ તમે આપ્યો ! એ દિવસે તમે તિરસ્કારી હોત તો ... ?”
તો શું, સંસારનું શ્રેષ્ઠ સૌંદર્ય ને સર્વોત્તમ ગુણરાશિ મારે દ્વારેથી ચાલ્યો જાત. કુમારની આદર્શ ભાવનાઓ અમૂર્ત રહેત. હું એક સુંદર સખી ગુમાવત. હું એક નિર્દોષ, પ્રેમાળ બહેન ખોવત. ને આ કુળ સુંદર સંતાનનો લાભ ગુમાવત.”
સુંદર અને અસુંદર અત્યારથી કેમ કહી શકાય ?”
સુંદર જ. હું વિચાર કરું છું ત્યારે મારા હર્ષનો પાર રહેતો નથી. તારા ઉદરમાં જે પંખી પ્રવેશ્યાં છે, એ તારા જેવાં રૂપાળાં, ઠાવકાં ને નેહભર્યા જ હશે.”
મારા ભરત તોલે કોઈ ન આવે. જગદીપક દીકરો છે આ, બહેન !”
“અરે, લુચ્ચો છે, લુચ્ચો. બસ, બળ વાપરીને જેનું – તેનું સ્તનપાન કરવું એમાં જ એ સમજ્યો છે !”
“ના બહેન, કાલે હું સૂતી હતી ત્યારે ધીરેથી ખસતો ખસતો આવીને મારા ગાલ પર મોં મૂકીને બચી ભરવા માંડ્યો. મધ જેવું મીઠું મીઠું બોલે. હું તો અડધી અડધી થઈ ગઈ. મેં વિચાર્યું, એની માતાએ તો મને પ્રેમવર્ષાથી નવરાવી છે, પણ દીકરો કેવો હેતાળ છે ! આ મા તો જલદી વૃદ્ધ થઈ જવાની, ત્યારે આ જ મારો બેટો મને દોરશે, મને ટેકો આપશે. બહેન, એક વાત મારે તમને કરવાની છે. રોજ રોજ મારા સ્મરણપટ પર બે વ્યક્તિઓ આવ્યા કરે છે : એક છે સિંહાસનારૂઢ પ્રચંડ તેજસ્વી સ્ત્રીમૂર્તિ ! હાથીઓનાં વન ઊભરાઈ ચાલ્યાં ૧૩૮ ભગવાન ઋષભદેવ