________________
૧૫
ચક્રવર્તીનો જન્મ
દેવી સુમંગલા આમ્રભવનના એક મોટા ખંડમાં મૃગચર્મના હૂંફાળા
બિછાનામાં આડાં પડ્યાં હતાં. સ્વામી તો સંગે નહોતો, પણ રૂપ તો ભડકા કરી બેઠું હતું, મુખ તો પૂર્ણચંદ્રને હીન બનાવે તેવું મોટું બન્યું હતું. અંગેઅંગ સ્નિગ્ધ, ભરાવદાર ને કંઈક સ્થૂળ બન્યાં હતાં. ને સહુથી વિશેષ તો સ્તનપ્રદેશ અત્યંત કઠિન બની, મેદાન પરના ડુંગરની જેમ ઉન્નત બન્યો હતો. યૌવન ફાટફાટ થતું હતું. લીંબુની ફાડ જેવાં નયનો ખેંચાઈ ખેંચાઈને તીરછાં બની ગયાં હતાં.
વનવગડામાંથી રમવા આણેલું એક સિંહબાળ હવે સશક્ત બની ગયું હતું, ને વગડા ભણી જવા ઇચ્છા કરતું હતું. પણ ન જાણે વજ્ર જેવાં કઠોર દેવી સુમંગલાને એ સિંહબાળને તજવાની ઇચ્છા ન થતી. એને લઈને વક્ષસ્થળ ૫૨ દાબતાં, એની આંખો સાથે આંખો મિલાવતાં, એની કેશવાળીમાં હાથ ઘાલી રમાડતાં, ઘણી વાર એના ભાલમાં ચુંબન ચોડતાં. ધન્ય તું પ્રાણી ! દેવીનું ચુંબન તને ક્યાંથી ?
સરયૂતી૨વાસિની સખીઓ તો હાજરાહજૂર રહેતી. નવાં નવાં કુળ વસ્યાના રોજ સમાચાર આવતા. રોજ કોઈને કોઈ કુળની કંઈ ને કંઈ દાદ-ફરિયાદ આવ્યા કરતી. કુમારના પ્રિય કાર્યને પોતાનું કાર્ય સમજી એ નાભિદેવ સાથે તેમાં રસ લેતાં. પણ હવે ધીરજ ખૂટી હતી.
માતા મરુદેવા હવે છેલ્લા કેટલાએક દિવસોથી દેવી સુમંગલાની સેવામાં અહીં જ રહેતાં. પણ દેવીને જાણે ચેન જ નહોતું. અંગેઅંગમાંથી કુમારની ઝંખના જાગી હતી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
