________________
“સ્વામી, પધારો અમારે ત્યાં, વિદ્યાધરો ને વિદ્યાધરીઓ રાહ જોઈ રહ્યાં છે, સુનંદ દેવ !” વિદ્યાધરના રાજાએ કહ્યું.
“તમારે ત્યાં આવવું અશક્ય છે. વળી ફરી જોઈ લઈશું.” સુનંદાએ વચ્ચે પડતાં કહ્યું, ને કુમાર વૃષભ તરફ ફરીને કહ્યું : “દેવી સુમંગલા રાહ જોતાં હશે. જલદી પાછા ફરવું ઘટે. આપની વેણીની ચિંતા કરીને જ એ તો અડધાં થઈ જતાં હશે !
99
“અને મારા દેહની નહીં ?”
“તમારા દેહ પર તો મારા કરતાં એમને વધુ વિશ્વાસ છે. એ કહે છે, કે એ દેહને દુભાવનાર કોઈ પાક્યું નથી. સ્વામી, અત્યારે એમને પ્રસૂતિની પીડા જાગી હશે. મારું મન કલ્પનાથી વ્યાકુળ બની રહ્યું છે. આપણે સત્વર પહોંચવું રહ્યું.”
વિદ્યાધર રાજા પોતાની માગણીના અસ્વીકારથી દુઃખી થઈ રહ્યો હતો. એણે કહ્યું : “સ્વામી, સુનંદ દેવે અમને ઘેલા કર્યા છે. અમારા દેવો આપને નીરખી ખુશ ખુશ થઈ જશે. માનવગણ માટેનો એમનો અભિપ્રાય બહુ હલકો હતો. અમારાં દેવ-દેવીઓ તો માનવને સ્પર્શ પણ કરતાં સંકોચ અનુભવતાં, અન્ય જંતુ કે કીટ જેટલી જ તેની કિંમત આંકતાં; માનવીના શરીરને ગંદું, ગોબરું ને હીન સમજતાં; એનું સ્પર્શેલું કંઈ ન સ્પર્શતાં. એનું ખાદ્ય ને પેય જોઈ અમારા બાંધવોને ચીતરી ચડતી, માનવ વચ્ચે વસવું અમને અકારું લાગતું. પણ સુનંદ દેવે અમારી માન્યતામાં મોટું પરિવર્તન કરી નાખ્યું,”
“એ પરિવર્તન માનવકુળ માટે આશીર્વાદરૂપ બનશે. વિદ્યાધર રાજા, તમારી લાગણી માટે કંઈ કહેવાનું નથી, પણ મારી ઇચ્છા છે, કે તમો આ માનવકુળો માટે કંઈક કરજો ! એમને જરૂ૨ પડે સહાય આપજો ! માનવ તો દેવ કરતાં પણ મહાન છે, એટલું ધ્યાનમાં રાખજો.”
“માનવ દેવ કરતાં મહાન ?” રાજાએ ગર્વથી પૂછ્યું.
“હા, દેવો પણ એની સેવા કરશે.” સ્વામીએ ગર્વથી કહ્યું, “પણ એ વિવાદની અત્યારે જરૂર નથી. અમે તમારો સ્નેહ, તમારી સહાય માગીએ છીએ. અષ્ટાપદવાસીઓને આપત્તિ વખતે મદદ કરજો.”
“અવશ્ય, સ્વામી. પણ એકવાર અમારે ત્યાં...”
“એકવાર આવીશ, જરૂર આવીશ, પણ હમણાં નહીં. તમે સરયૂતટે આવજો.”
૧૨૦ * ભગવાન ઋષભદેવ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org