________________
પ્રભાવિત કર્યા છે. અનેક ગૌરાંગી કુમારિકાઓ ને ગૌરાંગ કુમારો એમની પાછળ ઘેલા બન્યાં છે. બે-ચાર ગૌરાંગી તો એમની કોટે વળગી સમજો !”
સહુ ખડખડાટ હસી પડ્યાં. વિદ્યાધર આ હાસ્યનું કારણ ન સમજ્યો. એણે પોતાના વૈદ્ય અશ્વિનીકુમારને બૂમ મારી. તરત જ સામે કિનારેથી એક સુંદર જુવાનિયો જળપ્રવાહ પર નૃત્ય કરતો ચાલ્યો આવ્યો. એણે આવતાંની સાથે જ ઔષધિનાં દશેક બિંદુ સુયોધના મોંમાં મૂક્યાં. પળવારમાં સુયોધ સર્વ અશક્તિ, સર્વ આલસ્ય ખંખેરી નવજીવન અનુભવવા લાગ્યો. એણે પોતે નવી બનાવેલી ગદા હાથમાં લીધી, તે જોરથી ઘુમાવી જોઈ. કાંડામાં સંપૂર્ણ શક્તિ આવી ગઈ હતી. દોડીને એણે એક વૃક્ષ પર ગદા અજમાવી: કડડભૂસ કરતું નીચે ઢળી પડ્યું.
“સ્વામી, સંપૂર્ણ સ્વાથ્ય મળી ગયું !” સુયોધે પૃથ્વી પર બેચાર મનભર છલાંગો ભરતાં કહ્યું. સ્વામી આંખમાં ઝળઝળિયાં સાથે સેવકને નાચતો ફરતો જોઈ રહ્યા.
“સ્વામી, હવે ચાલો અમારા પ્રદેશમાં,” વિદ્યાધરે કહ્યું.
“ના, સ્વામી ! ના જશો, અમને તજીને ન જશો ! અમે તમારા વિના નહીં રહી શકીએ.” પર્વતવાસીઓ પોતાના જીવનદાતાના જવાની વાત સહી ન શક્યા. તેઓએ આક્રંદ મચાવી મૂક્યું. સ્વામીની આંખો કરુણાથી ભરાઈ આવી. તેમણે સહુને કહ્યું :
“ભાઈઓ, તમારી મમતા અપાર છે. આ અષ્ટાપદ પર્વતનો પણ મહિમા અપાર છે. એની એક એક ગુફા માતાની ગોદ જેવી હૂંફાળી ને મીઠી છે. અહીંની હવામાં ઓષધિ ને પાણીમાં જીવન છે, પણ મારે ગયા વગર છૂટકો નથી. સંયોગની બીજી બાજુ વિયોગ છે. જો ધારીએ તો વિયોગ સંયોગ કરતાં વધુ જીવન આપે. માનવજાગૃતિનું મારું કાર્ય હજી ઘણું બાકી છે. તમે અહીં બેઠા એ કાર્ય કરો : માનવમાત્રને એકઠા કરો, એકઠા રહો ને કુળ વસાવો. પછી વખત મળે તો સરયૂતીરે આવજો.”
પણ એટલું તો કહેતા જાઓ કે તમે અમારા સ્વામી છો. અમે તમને સ્વામી સ્થાપીએ છીએ. અને એક વચન આપો : અમે ત્યાં આવીએ કે ન આવીએ, એક વાર તમે અહીં જરૂર આવજો.”
“જરૂર આવીશ. આપો વિદાય !”
એ વિદાય દર્દભરી હતી. કદી રડતાં ન શીખેલાં માનવીની આંખોમાંથી દડદડ પાણી ચાલ્યાં જતાં હતાં.
અષ્ટાપદ ૧૧૯
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org