Bhagavana Rushabhdeva

SR No.: 004519
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaybhikkhu
Publisher: Jaybhikkhu Sahitya Trust
Publication Year: 2008
Total Pages: 330
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & History
File Size: 14 MB

Page 131

ચિંતનનું સુંદર ધામ, મૃત્યુનું અદ્ભુત વિરામસ્થળ ! જેટલું ભયંકર એટલું જ સુંદર ! મૃત્યુમાં જાણે નવજીવન ન બેઠું હોય, અદ્ભુત છે આ પહાડ !
ઊંચાં ઊંચાં એનાં શિખર આકાશથી વાતો કરે છે. એક એક શિખર પર અગ્નિજ્વાલાઓ વીંટળાઈ વળતી ઘૂમ્યા કરે છે. શિખરના મૂળમાં ભયંકર ઊંડાં જળ ઘુમરીઓ ખાતાં ફેરફૂદડી ફર્યા કરે છે. માનવશક્તિ તો રજકણની તોલે પણ કામ લાગે તેમ નથી. મોટા મોટા હાથી મચ્છરની જેમ સમાઈ જાય ત્યાં બીજા જીવજંતુની ગણના શી?
છતાં પેલો માનવી ચાલ્યો જાય છે. એને હૈયે કંપ નથી, પગમાં જંપ નથી, મસ્તક તો આકાશની તરફ ઊઠેલું છે. '
અચાનક એક શિખર ફૂટતું હોય એવા કડાકા સાથે પર્વતમુખ ફાટ્યું. દિશાઓ કંપી ઊઠી. લાલ લાલ ભડકાઓથી આકાશ કેસરવણું થઈ ગયું. ચારો ચરતા હાથીઓનાં ટોળાંએ સૂંઢ મોંમાં નાખી દીધી. વાઘ-સિંહે ઝાડીમાં આશરો લઈ લીધો. વેંતિયા માનવી ભયથી બહાર આવ્યાં; જેવાં આવ્યાં એવાં આ બૂમથી નિપ્રાણ જેવાં થઈ ગયાં !
એક ભયંકર સનસનાટી વાતાવરણમાં પ્રસરી રહી.
ભલે સંસાર કંપે, વીજળીઓ ચમકે, પણ જાણે આ માનવી ભયને પિછાણતો જ નથી. અવાજની દિશા તરફ એણે પોતાનો વેગ વધાર્યો. ધુમાડાના ગોટેગોટા એનો માર્ગ અંધારો કરી રહ્યા હતા. છતાં જાણે એને દિવ્ય ચક્ષુ હતાં. એ કેડી વગરના માર્ગે ચાલ્યો જ જતો હતો, પણ હવે આગળ વધાય તેમ નહોતું.
વમળો ખાતાં, ઘૂમરીઓ લેતાં ઊંડાં જળ સામે આવીને ઊભાં. પગરસ્તે જવું અશક્ય હતું, જળરસ્તો ભયંકર હતો, પણ ધ્રુજી રહેલા શિખરે પહોંચવા માટે એ ટૂંકામાં ટૂંકો એકમાત્ર માર્ગ.હતો.
માનવીએ ચારે તરફ નજર ફેરવી. પાણીનાં વમળોએ એક ઝાડના થડને કિનારે ફેંકી દીધેલું. એક જ પળ ને પેલા માનવીએ ધીરેથી થડને કોરવા માંડયું. થડમાં તો પાણી પર તરવાની કુદરતી શક્તિ ભરી છે. એનો લાભ માનવી કેમ ન લઈ શકે ? થડ પર બેસીને માનવી જઈ શકે, પણ એમાં જોખમ ઘણું હતું. જળચરો સહેલાઈથી હેરાન કરી શકતાં, ધારેલ માર્ગે જઈ શકાતું નહીં. એ માટે થોડી વારમાં એ અદભુત કલાકારે અંદર માનવી સુખે બેસી શકે તેટલી જગા કોરી કાઢી; આગળનો ભાગ છોલીને તીર જેવો પાતળો બનાવ્યો; ૧૧૨ ભગવાન ઋષભદેવ