________________
વેદના ઓછી કરવા દૂધના ભરાવાને આંગળાં વતી દોહી લેતાં શીખ્યો.
એ દૂધ અમૃત જેવું લાગ્યું. પીનારાનાં શરીર હૃષ્ટપૃષ્ટ બનતાં ચાલ્યાં. આ દૂધ ઉપર જ માનવી આખો દિવસ નિર્ભર રહી શકતો. એને ફૂલ-ફળાદિની ઓછી આવશ્યક્તા પડતી. વર્ષાના અને હિમના દિવસોમાં ફળફળાદિ ઓછા મળશે તોપણ હવે ચાલી શકશે; દિવસો આના પર કાઢી શકાશે–જીવનનો અડધો ચિંતાભાર ઓછો થઈ ગયો ! અરે, આપણને કામધેનુ મળી ! સહુના હર્ષનો પાર ન રહ્યો, દુધાળાં પશુ પર સહુને અત્યંત વહાલ ઊપસ્યું.
જીવનમાં દૂધ એક જ મોજ પેદા કરી !
એક દિવસ સહુ વસંતોત્સવ માણવા જંગલમાં ગયાં, ને ત્યાં સુપકવ વનફળોથી સારી રીતે પેટ ભરીને આરોગી લીધું. સાયંકાળે સહુ પાછા ફર્યા. ત્યારે દૂધના ઘડા છલકતા પડ્યા હતા. હવે શું થાય ?
- પેટમાં લેશમાત્ર જગ્યા નહોતી. બીજી સવારે આરોગવાનો નિર્ણય કરી સહુ સૂઈ ગયાં.
પણ બીજી સવારે કુળની કેટલીક સ્ત્રીઓએ ભારે કોલાહલ મચાવી મૂક્યો : કોક અસુરનો હાથ એમના દૂધને લાગ્યો હતો ! પ્રવાહી દૂધ ઠરીને, ખડબા જેવું થઈ ગયું હતું.
હાય રે મા, કયા કુદેવની, કઈ ડાકણીની નજર લાગી ! અરે, શી દેન છે એ ડાકણ શાકણ કે દેવની ! ખબર કરો કુળકર નાભિદેવને !”
સહુ પહોંચ્યાં નાભિદેવની પાસે. નાભિદેવે કુળવાસીઓનું કલ્પાંત સાંભળી હાસ્ય કર્યું. તેમના વડવાઓના વખતથી આ પયોધરધારી પશુ કુળકરોને ત્યાં અમૃત રેલાવતું. તેમણે કાષ્ઠના પાત્ર વડે એના ભાગ કરી સહુના હાથમાં મૂક્યું ને ખાવા સૂચન કર્યું.
ખાતાં પહેલાં તો ડર લાગ્યો, પણ ખાધું ત્યારે તો દૂધથી પણ ભારે સ્વાદીલું લાગ્યું. દૂધમાં મોળી મીઠાશ હતી, આમાં ખટમધુરો સ્વાદ હતો. સહુ હોંશે હોંશે આરોગી ગયાં. જોતજોતામાં પાત્રનું તળિયું દેખાયું. તળિયાના ભાગમાં આંબલીના કાતરા પડ્યા હતા. આંબલીના કાતરા ફેંકી દેતાં કુળવાસીઓએ કહ્યું :
“રે, આ બાળકો કેવાં તોફાની છે ! કેવી કેવી નકામી ચીજો આવી અમૃત જેવી વસ્તુઓમાં નાખી દે છે ! પ્રભુ, આ વસ્તુ કઈ શક્તિના બળે બનતી હશે? શું અમે તેને રોજ પ્રાપ્ત કરી શકીશું?” ૯૮ ભગવાન ક્ષભદેવ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org