Chakravarti Bharat

SR No.: 004516
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaybhikkhu
Publisher: Jaybhikkhu Sahitya Trust
Publication Year: 2008
Total Pages: 234
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati, History, & Story
File Size: 10 MB

Page 20

ત્યાં જઈ પહોંચ્યો. ગુસ્સામાં ને ગુસ્સામાં પ્રવાસીએ પોતાની કમર ૫૨ ૨હેલ કૃપાણ ખેંચી કાઢ્યું. જેવો ઘા કરવા જાય છે, એવું એની નજરે કંઈ ચડ્યું. “અરે ! આ તો માનવી ! માનવી અવધ્ય ! હતુ ધુતારા ! તેં મને છેતર્યો !'
...
પ્રવાસી જાણે મનઅશ્વ પર સંયમની લગામ ચઢાવતો હોય તેમ ખેંચાઈને ઊભો રહ્યો. એના ઉગ્ર બનેલા મનને એ વારી રહ્યો : · માનવી ! માનવીએ જ માનવજાતના નંદનવન જેવા જીવનમાં આગ ચાંપી ! ઇચ્છા તો થાય છે કે એકેએકને ભૂ પીતા કરી નાખું, પણ મારા સ્વામીની આજ્ઞા છે ઃ બનતાં સુધી માનવની હત્યા ન કરવી. માનવમાં મહત્તા ખીલવાની પૂરી શક્યતા છે !
પ્રવાસીએ કૃપાણ કમરે ભરાવી દીધું, પેલા માણસને જોરથી એક લાત મારી ગબડાવી દીધો, ને તરત પાછો ફર્યો. પગવાટ પાસે પડેલું બાળક કરુણ સ્વરે રડી રહ્યું હતું. પ્રવાસીએ બાળકને ઉપાડ્યું, પણ તરત જ એની નજર પેલા ઘટનાસ્થળ પર થઈ. ત્યાં હજી ભયંકર કિકિયાટા ચાલુ હતા.
પ્રવાસીએ કદમ લંબાવ્યા. કેટલુંક ચાલ્યો કે એની નજરે તમામ દશ્ય પડ્યું. એક હરિયાળા ખેતરમાં વાઘ અને રીંછના આકારો ઘૂમી રહ્યા હતા. એમના એક હાથમાં હાડકાંનાં શસ્ત્રો હતાં, મોટી ગદાઓ હતી, ને બીજા હાથમાં તાજા મરેલા માણસનાં અંગો હતાં. એ મધુની જેમ રક્ત ગટગટાવતા હતા, ને ઇશુની જેમ હાડકાં ચૂસતા હતા. સાથે સાથે આનંદમાં નાચતા હતા. પ્રવાસીને આ દશ્ય જોતાં જ કમકમાં આવી ગયાં. એ નીચે બેસી ગયો. શું એ આ દૃશ્યથી સાવ હિંમત હારી ગયો ? ના, ના, એમ તો એ લાહપુરુષ હતો. એણે વસ્ત્ર નીચેથી કંઈક કાઢ્યું, કંઈક ઘસ્યું. તરત દેવતા ઝર્યો. એણે પોતાના ભાથામાંથી કેટલાંક તીર કાઢ્યાં. એ તીરના છેડા દેવતામાં મૂકી સળગાવ્યા, ને ધનુષ પર ચઢાવી પૂરતા બળથી એને હવામાં છોડ્યાં.
જ
હાથમાંથી છૂટેલો શિકારી બાજ જેમ સીધો નિશાન પર જાય, એમ તીર સીધાં પેલા આકારો પર ગયાં. વાઘ ને રીંછની ગાઢ રુવાંટીને આગ લગાડી ત્વચા ભેદીને અંદર પેસી ગયાં.
એક, બે ને ત્રણ, ચાર પાંચ ને છ, એમ થોડાંએક તીર આવ્યાં, ને એ આકારો કિકિયારી કરતાં નાઠાં. બેચાર ક્ષણમાં તો તમામેતમામ અદૃશ્ય થઈ ગયા.
પ્રવાસી પેલા રડતા બાળકને લઈ એ છૂંદાયેલા ખેતરમાં ગયો. કોઈ
માનવતાના સુકાતા મોલ * ૫