________________
૨૦
નમિ-વિનમિ
વૈતાઢય પર્વતની દુર્ગમ શ્રેણીઓને વીંધીને ઊડતાં કાષ્ઠપાષાણનાં પારેવાં લઈને જ્યારે વેપારી ૨થનૂપુર-ચક્રવાલપુરમાં પ્રવેશ્યો ત્યારે ત્યાંની અદ્ભુત શોભા જોઈ છક્ક થઈ ગયો : આ તે નગરી હતી કે ઇંદ્રની અલકાપુરી જે મનોરમ કલ્પના હતી તે સાકાર થઈ હતી !
મહારાજ ભરતદેવ છ ખંડ જીતીને અયોધ્યાને જેવી અજબ રીતે સર્જવા માગતા હતા, એવી નગરી તો અહીં સર્જાયેલી મોજૂદ હતી !
અરે ! જે દુર્ગમ પર્વતોમાં માનવબાળની સંભાવના પણ કલ્પાતી ન હતી ત્યાં આજે માનવજીવોથી વ્યાપ્ત સો-સો નગરીઓ વસેલી હતી. શ્રેણી, કુલ, શિલ્પ વગેરેનો પણ એમાં અદ્ભુત વિસ્તાર થયેલો જોવાતો હતો. ત્યાંનાં શેરીઓ, વીથિકાઓ, પણ્ય-બજારો પણ સર્વાંગસંપૂર્ણ હતાં.
પ્રવાસીને લાગ્યું કે આપણા જ્ઞાનને જરૂ૨ સીમા છે, પણ પરાક્રમની પૃથ્વીને સીમા નથી. સંસારમાં તો એક એકથી સવાયા લોકો વસે છે.
પારેવાં લઈને આવનાર પ્રવાસીના ગર્વના અહીં ચૂરેચૂરા થઈ ગયા. થોડી થોડી વારે ગગનાંગણમાં મધુર ૨વે ઊડતાં વિમાનો જોતો એ એક વૃદ્ધ ડોશીના ગૃહાંગણમાં જઈ ઊભો.
* આકાશગામી યંત્રો તથા આકાશગામી સ્ફટિક પથ્થર વિષે જુઓ ‘વસુદેવવિરંડી.’
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
